Maurice Kip

Het sterven van een kind

slaat een leegte die blijft,

dat zal altijd een gemis blijven.

Het is niet iets wat overgaat. 

Lieve Maurice,

Ons huis nog niet verkocht, de bouwvergunning nog niet in orde,wanneer gaan we beginnen met ons nieuwe huis...
Soms maakt me dat wat onzeker en begin ik zaken te overpeinzen.Hoe zal het er over 1 jaar allemaal uitzien?
Gisteren was er zo'n moment op school, zat op mijn kamer en overdacht het bovenstaande.
Plotseling viel je foto , naar me toe.
Ik moest eigenlijk wel lachen, jij was er weer en gaf me een zetje de goede kant op, ik ben rijk, heb een fijne relatie, een geweldige dochter en een leuke baan!
Ouders leven allemaal nog. Ik kijk naar het nu en voel me gelukkig,wat de toekomst brengen mag zien we dan wel weer,
Lieve schat bedankt,
Ik mis je!!!
Dikke zoen,

Anjo 

Lieve jongen,

Het is al weer even geleden dat ik hier iets tegen je gezegd hebt. Je weet dat dat niet is omdat we niet aan je denken. Dat denken aan jou zal nooit eindigen. Dat weet je natuurlijk ook wel.
Maar soms het zo moeilijk om je gevoelens in de openbaarheid te brengen.
Gelukkig zijn er ook nog steeds andere mensen die zo lief zijn om hun gedachten aan jou te formuleren.
De laatste reacties zijn voor ons als ouders zeker hartverwarmend.
Fijn dat je collega en vriendin Wilma zo liefdevol over je schrijft. Daarnaast is het Leonie die jou als oud-leerling lieve woorden toevoegt.
En dan Loraine, jouw en ons oud-buurmeisje. Zij denkt met zoveel liefde terug aan jullie kinderjaren waarbij jullie altijd zo fijn speelden. Het was een "warme" tijd, zelfs in de winter. tenminste die conclusie trek ik. Wij hebben Loraine ook al lang niet meer gezien, maar het doet ons ontzettend goed dat ze nog altijd aan je denkt en dat op deze manier kenbaar maakt.

Gisteravond naar de schouwburg geweest voor een lezing over een rouwverwerking. Het werd gegeven door een Belgische psycholoog.
Natuurlijk herkenden wij heel veel en het voelde erg vertrouwd en bevestigend aan. Natuurlijk gaf het troost. Maar eigenlijk zou het ook heel fijn geweest zijn wanneer er meer "buitenstaanders" bij aanwezig zouden zijn geweest. Hadden ze ook eens van een andere buitenstaander kunnen horen hoe met dit grote probleem om te gaan. Het was een onzettend fijne avond Maurice.
En weet je wat me het heel veel deed? Hij begon in zijn betoog met een verhaaltje over: "Niet voor de school. maar voor het leven leren wij". Het voelde gewoon alsof je er bij was. De tekst op je graf is voor mij nog veel duidelijker geworden door zijn woorden.
En heeft zeker nog veel meer inhoud gekregen.
Beslist geen spijt dat ma en ik deze man hebben gehoord. Integendeel gelukkig.

Ik zal je niet langer lastig vallen lieve jongen. Zou zo graag vertellen hoe ik me voel.
Hoop dat jij aanvoelt wat ik bedoel.
Mis je ontzettend.

Dag lieverd.

Kus van ma en zeker ook van het "zonnestraaltje" 

Zelfs na al die jaren kan ik nog steeds niet geloven dat ik je nooit meer zal tegenkomen...
Ik was laatst aan het terugdromen naar onze kinderjaren; de hele groep waarmee we buiten speelden tot laat in de avond, ijsbanen en iglo's maakten, verstoppertje in de struiken speelden, vliegerden... zonder jou is die groep niet meer compleet...
Maar de herinnering blijft voor altijd bij me. En als ik vertel over die tijd, ben je er altijd bij, mijn grote vriend van hiernaast!

Kus, Loraine 

Lieve meneer KIp,
Zolang geleden maar het staat nog steeds in me geheugen.
Altijd vrolijk!
lieve meneer Kip,
ik mis u!
Dikke zoen
Leonie (V1B) 

zeven... zeven jaar geleden alweer dat je me enorm hebt geholpen bij de voorbereidingen voor m'n 30e verjaardagsfeestje! En zo was je: overal en altijd behulpzaam en gezellig aanwezig.
De volgende dag lag ik nog beetje bij te komen en luisterde ik naar de geluiden achter m'n huis: je was alweer aan t opruimen: immers die dag was m'n echte verjaardag en kwam er ook nog bezoek.
Onvergetelijk allemaal!
Gisteren ook weer post voor m'n verjaardag vanuit Staphorst, je ouders zijn ook al zulke schatten...
Lieve Maurice, we vergeten je NOOIT!

Lieve knuffel, Wilma 

Lieve Maurice,

Vier jaren en vier maanden. 

Dag lieve jongen,

Het is vandaag zaterdag. Het is nu half een in de middag. Buiten schijnt de zon prachtig. Alles lijkt zo mooi buiten.
Zie de buurvrouw zelfs nog in de zon zitten in de tuin.
Ben zelf nauwelijks buiten geweest. Waarom niet? Geen verklaring. Zou het wel kunnen, denk ik, maar geen zin om het hier te beschrijven. Onze vorm van telepathie voldoende denk ik.

Donderdag weer crematie meegemaakt. Zo'n dienst maakt heel veel in me los dan. Probeer me natuurlijk te concentreren, maar ook hier heel snel associaties in jouw richting. Ik hoef een ander gelukkig niets uit te leggen, omdat ze er toch niets van merken. Toch was er na afloop nog een collega die me vroeg of het voor mij nog een extra dimensie had. Heb dat gelukkig bevestigend kunnen beantwoorden. Fijn, toch nog iemand die snapt wat voor gevoelens dergelijke situaties oproepen.

Daarna volgde een gesprek in de auto terug op weg naar school. Heb toen heel klein beetje duidelijk kunnen maken (of in ieder geval een poging daartoe), hoe het voelt je kind kwijt te raken.
Wat is het toch moeilijk voor mensen om dit gevoel in te kunnen schatten. Ik weet ook wel dat ik uitga van mijn eigen persoonlijke gevoelens en situatie en die zal niet voor ieder mens gelijk zijn, maar ik kan het maar niet accepteren dat ik je nooit weer zal zien. Er zullen wel
allerlei "trucjes" bestaan om dit gevoel draaglijker te maken, maar wat heb ik aan trucs?
Zou zoveel willen opschrijven nu Maurice, maar realiseer me opeens dat dat internet wel heel een erg openbaar middel is voor communicatie. "You know what I mean". Een goed verstaander heeft slechts een half woord nodig.
Wat dat betreft mis ik echt jouw luisterend oor of advies.

Het gaat met oma Kip ook helemaal niet goed Maurice. Ze ligt nu in het ziekenhuis. Dat mist ook zijn uitwerking niet op mijn gevoelsleven en op mijn stemming nu.

Woensdag wordt ze 90 jaar. 90 heeft met kwantiteit te maken. Maar je weet wat ik in dit geval met kwaliteit bedoel.

De zon schijnt buiten. Het geeft warmte en licht. Het geeft aan dat het leven doorgaat. Ieder doet dat op zijn of haar eigen wijze.

Zonnestralen dalen op ons neer.
Dat ene "zonnestraaltje" in het bijzonder.
Ik hoop dat die altijd zal blijven stralen".

Kus van ma. 

Lieve Maurice,

Wat het weer betreft, was het vandaag een prachtige dag. We zijn de hele dag buiten geweest en hebben zelfs buiten gegeten. Het was wat dat betreft een een echte "familiedag". Natuurlijk ook genoten van het "andere zonnetje". Hij straalt zoveel warmte en energie uit Maurice. Kan mijn ogen heel vaak niet van hem af houden, omdat ik zoveel dingen van jullie van vroeger in hem terugzie. Natuurlijk heeft hij veel van zijn vader en moeder, maar als hij dan aan het beestjes zoeken is en hij zit op de grond te "studeren", dan zie ik jou zeker in hem terug.

Vandaag ook ontzettend veel motoren langs de weg gezien. Kwam natuurlijk door het mooie weer. Je snapt dat je dan geen moment uit mijn gedachten bent, want elke motorrijder die ik zie, associeer ik nog altijd met jou. Die associatie zal nooit overgaan. Dan zie ik ook weer die grote achterband en de link is weer gelegd.
Geen mens zal begrijpen wat dit beeld nog altijd bij me oproept.

Vandaag nog meer een bijzondere dag, omdat mijn vader 90 jaar zou zijn geworden. Hij mocht slechts 42 jaar worden. Wat leeftijd betreft, heb ik hem straks al 20 jaar overleefd. Blijf dat nog altijd raar vinden, maar ik vind het nog elke dag onrechtvaardig dat ik ook jou heb overleefd. Een vader die zijn zoon overleeft, is zo'n onnatuurlijke situatie en went nooit. Zelfs "vader" tijd zal hierin geen verandering brengen, al lijkt het soms misschien wel eens zo aan de buitenkant.
De binnenkant is gelukkig van mezelf en kan ik delen met mezelf en een enkele andere.

Zo gaan mijn gedachten vandaag over mijn vader die ik ook altijd nog mis, maar toch op een andere manier dan waarop ik jou mis.
Ik was zijn zoon, jij bent mijn zoon.
Snap je wat ik bedoel lieve jongen?

Ik hoop dat jullie elkaar "boven" hebben leren kennen.

Je vader.

Extra kus van ma. 

Lieve jongen,

Al weer een paar weken aan het werk nu. In Lochem zijn ze ook al weer een week aan de gang.
Denk er zo vaak aan waarom ik nog voor de klas sta en jij niet meer. Voelt erg onrechtvaardig. Maar het helpt allemaal niets. Je oud-leerlingen blijven "signalen"afgeven. Zo ook stonden er mooie bloemen van Linda op je graf.

Het leven gaat maar door, zoals gezegd wordt. Gelukkig maak jij ook nog altijd deel uit van ons leven, al is het helaas niet lijfelijk meer. Kijk nog vaak naar foto's waar je "qua lijf" zeker niet omheen kunt.
Wat mis ik jou nog elke dag.
Sommige mensen vragen me wel eens of ik jouw verlies een plekje heb kunnen geven. Ik weet nooit wat te zeggen, omdat ik niet weet wat ze daarmee bedoelen. Zwijgen is in dat geval voor mij het enige dat in een dergelijke situatie past. Jou doodzwijgen is het laatste wat ik wil. Is ook het ergste wat je als ouder kan overkomen. Gelukkig gebeurt dat ook niet, omdat er nog zoveel andere mensen zijn die nog altijd iets over jou zeggen of je naam noemen.

Vandaag naar Fokke geweest. Samen met de rest van de familie. Dus ook met "zonnestraaltje". Ik hoop dat je hem ook kunt "zien" en dat je hem kunt horen "kwebbelen". Het is zo'n lust voor oor en oog , Maurice. Heb het al vaker gezegd: "Je was er stapel mee geweest." Hij herkent je al van verschillende foto's en noemt je naam. Natuurlijk is dat voor ons het fijnste dat er bestaat.

Dag lieve jongen. Ik weet gewoon niet meer wat te zeggen. Je begrijpt vast waarom.

Heel veel liefs van mij.

Extra kus van ma.
Zal ophouden met mijmeren 

maurice

gisteren bij je geweest
een traan over mijn wang
een brok in mijn keel
zonder jou zo stil

mis je

liefs linda 

Soms huil ik omdat ik bij je wil zijn
Soms verlang ik naar jou
Ik wil je omhelzen
Soms wacht ik op jou
Maar, ik zie je niet
Soms staan de tranen in m'n ogen
Gewoon... voor jou

Soms droom ik van jou
Gewoon omdat ik zoveel van je hou. 

Lieve jongen,

We krijgen net een mooie kaart van Fokke. Er staat een prachtig bloeiende boom op. Met daarvoor een mooie houten LEGE stoel.

"Alles zo mooi, maar ...
de stoel blijft voor ALTIJD LEEG.

Toen hij deze kaart zag, moest hij het sturen. Dit symbool is altijd bij ons.

Heel veel liefs lieve jongen.

Kus van ma. 

Lieve Maurice,

Twenty-one.

That's enough.

Your mam and dad. 

Lieve jongen,

Vandaag weer voor het eerst voor de klas gestaan.

Vrolijk "doen", maar niet "zijn".

Vanavond het zonnestraaltje op bezoek.

Tevreden zijn, niet vrolijk doen.


Voelde dat je me vandaag hebt gesteund en bij me was. Je weet hoe.

Hou ontzettend van je.
Kus van ma. 

Terug van onze vakantie in Tenerife.Erg leuk gehad. Verschillende keren had ik het gevoel dat je er bij was,voor sommige mensen misschien een gek idee, voor ons al zo normaal.
Ons huis nog niet verkocht,zou fijn zijn als er weer eens iemand kwam kijken.
Nog 2 weken thuis en dan gaan we weer starten.Een nieuw seizoen.
Mis je lieverd,

Anjo 

Damn Maurice! Soms heb je van die dagen dat je niet uit m'n gedachten bent weg te slaan en elk lullig dingetje doet aan je denken.
Mensen die plotseling dingen doen of bewegigen maken die jij ook altijd deed.
Activiteiten die we samen ondernamen die ik nu met anderen moet doen...

Dude, I totally miss you...

Martijn 

Dag lieve Maurice,

Vandaag weer voor het eerst naar school geweest. Van locatie veranderd. Voor een mans als ik een enorme overgang natuurlijk, al ken ik het gebouw nog wel van vroeger toen ik er les aan de aannemerscursus gaf.

Wat nog specialer was dat ma en ik vanavond bij je graf kwamen om te ontdekken dat er heel mooie bloemen stonden met saaraan een klassenfoto waarop jij met een groep kinderen stond afgebeeld. Je zat gehurkt , in mooi kostuum, naast je leerlingen van toen. De foto was genomen op het schoolplein.
Ma wist al van de bloemen en de foto van Astrid en Uco. Zij zijn bij ma wezen koffiedrinken en ze hebben jou ook een bezoek gebracht. Je hebt de vriend van Astrid niet gekend, maar we weten zeker dat je het met hem ook heel goed had kunnen vinden. Ik heb hen jammer genoeg niet ontmoet , omdat ik naar school was.

Een rare combinatie voor mij: jij op de klassenfoto en ik naar school.
Voelde me erg ontroerd. Had zo graag gewild dat jij nog naar school kon gaan. Je genoot altijd van je kinderen van je schooltje.
Blijkbaar is dat omgekeerd ook nog na al die jaren dat je daar nu niet bent, nog zo. Vandaag ,op mijn eerste schooldag, kwamen er mensen op bezoek bij hun "oude"meester.
Helaas stond er geen naam bij. Natuurlijk kwam men voor jou, maar als ouders zijn we natuurlijk best belangstellend wie dat gedaan heeft. Het getuigt in elk van respect en liefde voor jou. Dat is voor ons ouders dan ook alleen maar hartverwarmend. Voor ons het bewijs dat je toch een "goede meester" was Maurice en dat ze je nog niet zijn vergeten.

Vanavond met Frans en Manasicha en het kleine ventje naar de optocht in Meppel geweest. Heb je hem zien glunderen?

Komt me steeds zo bekend voor.

Dag lieve jongen,

Kus van ma. 

Lieve jongen,

Vandaag, wat weer betreft, een prachtige dag. De zon schijnt lekker. Nog even met ma en Manasicha en de kleine naar Meppel geweest. Er is al weer zoveel veranderd in de binnenstad.
Zeker bij jouw stamterras. Is heel groot geworden. Denk in dit verband nog even weer terug aan de geschiedenis. Je kon ook altijd zo genieten daar in de vakanties en zeker op Donderdag Meppeldag. "The show goes on" Maurice. Maar doet wel pijn.

Gisteren ook heel emotionele dag, maar wel heel speciaal natuurlijk. Ik zag dat dat eigenlijk ook voor Anjo het geval was.
Sinds jaren zijn ma en ik weer door Lochem gekomen. Het woord Lochem heeft voor ons altijd nog iets beladens. We associeren het helemaal met jou.
Wat mij persoonlijk heel veel deed, is de weg die jij dagelijks aflegde en die wij nu weer gingen. Hoe heb je dat in vredesnaam altijd volgehouden?

We zijn heel erg content met het feit dat Anjo ons op deze speciale dag heeft uitgenodigd. Het was er reuze gezellig en het voelde zo vertrouwd aan. Jij was er ook echt bij Maurice.

Ma zei al: "Je hebt Maurice zeker ook de hele tijd gezien bij Cisca bij de barbeque? Het was alsof ze gedachten kon lezen. We zijn er beiden van overtuigd dat jullie het samen heel gezellig zouden hebben gehad en ondertussen lekker vlees grillen voor de gasten. Ik weet niet of Ciska tijdens het grillen ook haar best al heeft gedaan wat consumptie betreft, maar als jij er bij was geweest zou er ietsje minder vlees klaar hebben gelegen voor de gasten, want je beschouwde je in dit geval ook als gast, ook al was je er kind aan huis.

Wat kinderen betreft: die kleine meid is intussen al een hele meid geworden Maurice. We hadden haar al een poosje niet gezien. En dan gaat het snel.
Ze liet me vol trots haar schetsboek met mooie houtskooltekeningen zien.
Ook de kleine meid van Astrid was er. Die twee kleine "dingen" vergeten jou ook echt niet hoor.

Het voelde "vertrouwd"aan met Anjo, Astrid en Wilma. En ook Cisca hoort daarbij hoor.
Zij wonen nog in het huis waar jij je altijd thuis hebt gevoeld en dat ma en ik nog een keer zouden bekijken, nu het nog kan.
Dat is nu gebeurd. Anjo heeft ons jouw "werkzaamheden" nog even laten zien. Toen we aankwamen, zagen we eigenlijk ook al aan het HEGJE dat dit het huis was waar we moesten zijn.

Het was een heel fijne, maar ook aparte ervaring Maurice. Waar wij waren gisteren, had jij moeten zijn. Maar ma en ik weten nu nog beter waarom jij daar zo graag was.
Soms worden vrienden kennissen en kennissen vrienden.

Maar je vriendin Anjo ( en ook anderen natuurlijk) was een echte vriendin en zal altijd een vriendin blijven.
Wij begrijpen nu nog beter Maurice waarom jij zo op jouw manier van deze vrouw hebt gehouden.
Zij hield en houdt nog steeds van jou.

Dat mag ik toch wel zeggen hier? Heb het gedaan en neem er niets meer van terug.

Dag lieve jongen.

Bestaat "daarboven" ook vakantie? Als dat zo is,dan ga je vast vanavond ook gezellig naar je "terras". 

Lieve Maurice,

Je ouders op mijn verjaardag,een geweldig cadeau!
Met hen was je bij me. Fijn gevoel!
Mis je lieverd,