Maurice Kip

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 oktober.
Heb het al druk gehad vandaag. Eerst mijn best gedaan bij de voetbalclub met vandaag voornamelijk schoonmaakwerkzaamheden in de kleedkamers en in de kantine.
Nu ik het woord kantine zo schrijf, realiseer ik me dat jij deze kantine nooit hebt bezocht. Wat ik me nog wel herinner, is dat je op maandagavond weleens in de oude kantine langskwam wanneer we daar bezig waren met de toneelrepetities.
Ik vraag me vaker af bij bepaalde situaties of jij die ook nog hebt meegemaakt of dat die na je overlijden tot stand zijn gekomen.
Het leven gaat natuurlijk door en er vinden veel veranderingen plaats op verschillende terreinen. Over het gebied van de elektronica heb ik het vaker gehad, maar ik denk in dit geval wel aan bepaalde gebouwen of situaties in het verkeer.
En ook op gebied van auto's bijvoorbeeld. Jij was trots op Peugeotdieseltje. Ma en ik en je broer beschikken over een hybride. Ik had geen benul wat dat was en in jouw tijd bestonden die misschien ook wel niet. We rijden tegenwoordig ook in een automaat. Vroeger vonden we dat maar niets, maar tegenwoordig neemt het steeds meer toe en ma en ik vinden het achteraf jammer dat we er niet eerder aan zijn begonnen.
Na het werk bij de voetbalclub, hebben we gegeten en heb ik met buurman Klaas gewandeld. Je zult je wel afvragen wie dat nu weer is, omdat jij alleen maar onze oud-buren hebt meegemaakt. Dat is weer zo'n voorbeeld van die verandering waarover ik het had. Maar Klaas heb je op een andere manier wel meegemaakt en hem zou je dus wel kennen.
Na de wandeling hebben ma en ik jou een bezoek gebracht. Dat gebeurt zo goed als elke dag. Zeker door je moeder. Af en toe laat ik weleens verstek gaan, maar je moeder verzaakt zelden om de boel daar netjes te houden en zeker ook, omdat ze je nog altijd erg mist.
We hebben de boel weer netjes gemaakt door de vele bladeren te verwijderen. Het begint nu echt weer herfst te worden en op de begraafplaat is het allemaal blad.
Dus komende tijd zullen we dagelijks blad moeten verwijderen.
We zijn al weer druk bezig met toneelzaken, waarmee we richting eind januari gaan. Weer drukke periode op onze manier dus.
Je bent weer een beetje op de hoogte van ons reilen en zeilen. Blijf nog altijd benieuwd wat er bedoeld wordt met een hiernamaals. Hopelijk treffen we elkaar daar weer en kunnen we samen weer optrekken. Jij kunt niets meer over dit leven op aarde zeggen en wij niets over de "wereld". Blijft voor ons dus afwachten. We hopen elkaar toch weer te treffen en anders zijn het de warme herinneringen die we altijd blijven koesteren.
In ieder geval heel veel liefs en een dikke knuffel van ma. Omgekeerd mist ze die van jou nog altijd.
Dag Maurice, tot een volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. Nu van september en zo tikt het klokje maar door. Deze datum wordt altijd het begin van de herfst genoemd, maar gelukkig is het vandaag mooi weer.
Ook om te voetballen en andere leuke dingen te ondernemen.
Gisteravond kregen we onverwacht bezoek van je broer en konden we ook nog gezellig onder de overkapping zitten.
Je vriendin uit Borculo, die vandaag ook nog zal bellen, is nu helemaal gerust en trots dat haar dochter het echte diploma van docente Engels in ontvangst heeft genomen. Het cirkeltje is dus nu helemaal rond.
Wij waren als ouders ook trots toen jij dat diploma in ontvangst nam en je je eerste baan aangeboden kreeg in Lochem. Ik herinner me dat ze daar erg benieuwd waren naar een nieuwe leraar die uit Staphorst kwam. Dat hoorden we later van je collega's maar ook van jou.
Toen en nu nog altijd zijn het de vooroordelen die over dit mooie dorp geveld worden. Daar kan ikzelf intussen wel een boek over schrijven. Maar het blijft vechten tegen de bierkaai.
Gistermiddag kregen we een telefoontje of we bezoek konden ontvangen van mensen die onderweg waren naar het noorden en die even langs wilden komen. Bleek het mijn oud-studiegenoot en zijn vrouw te zijn. We hebben we gezellig bijgepraat en natuurlijk herinneringen over vroeger opgehaald. Met hem had ik vroeger een weddenschap afgesloten met gevolg dat hij op onze trouwdag ons rondreed met paard en wagen door het dorp van je moeder en het dorp waar we trouwden.
We hebben het weer druk intussen met een nieuw toneelstuk. Maar liefst vier nieuwe mensen erbij. Dat is wel wennen en het blijft spannend hoe het straks bij de uitvoeringen zal gaan.
Vanmorgen kreeg ik ook een berichtje dat het vandaag weer de 21ste was. Dat was van een heel lieve kennis van ma en mij. Zij is ondertussen een echte vriendin geworden en leeft ontzettend met ons mee. Zowel in lief als leed.
Het is een lang verhaal om dat allemaal uit te leggen en dat doe ik ook niet , maar het gekke is dat we haar eigenlijk hebben leren kennen door jou. Dat klinkt misschien vreemd voor je. Maar ma en ik hebben haar leren kennen op de begraafplaats bij jou, waar we in gesprek kwamen met haar in gezelschap van iemand die ik van vroeger nog van school kende.
En zo is dat contact ontstaan en voelt als fijne vriendschap.
Het zonnetje schijnt nog steeds lekker. Bij jou vast ook. We zullen zo nog even kijken en ma zal de bloemen weer verzorgen en de lichtjes brandende blijven houden.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Eindelijk even tijd om jou hier weer een berichtje te sturen. Het is weer de 21ste. Ik heb het op mijn manier druk natuurlijk.
Het laatste uur had ik het druk met toneelzaken. We hebben uiteindelijk weer een toneelstuk uit kunnen zoeken en die heb ik vanmiddag definitief besteld. Ik weet niet meer of ik je verteld heb dat onze toneelgroep bijna op het punt stond op te houden met het bestaan.
Maar na een dringende oproep is het toch weer gelukt om enkele mensen zover te krijgen dat ze mee willen doen. Het blijft natuurlijk heel spannend, omdat er nu mensen bij komen zonder toneelervaring, maar gelukkig heel enthousiast zijn.
Maar niet geschoten, is altijd mis.
Maar het zal zeker wennen worden.
Vanmiddag al op tijd weer een telefoongesprek gehad met je vriendin. Zo fijn dat ze het na 20 jaar nog altijd opbrengt ons te bellen. Vele nieuwtjes wisselen we dan uit. We spreken natuurlijk over de gezondheid in Staphorst en in Borculo. Maar we hebben nooit gebrek aan stof tot praten.
En zeker kom jij ook weer opduiken wanneer sommige onderwerpen aan de orde komen. Helemaal als het om schoolse zaken gaat.
Zo hadden we het vandaag over de jaarlijkse leerstofplanning.
Heel wat weken besteedde jij aan de voorbereiding van je lessen voor het komende schooljaar. Dat was dus tegen deze tijd in de grote vakantie. Ook spraken we over jouw manier van lesgeven,, waarbij we allebei vonden dat jij je tijd toen behoorlijk vooruit was. Anjo kon er vele voorbeelden van noemen en we hebben nog altijd leuke filmpjes van leerlingen die zo enthousiast bezig waren met hun opdrachten in het Engels allemaal.
Ook over Esther die nu bevoegd is als lerares Engels. Voor haar moeder zeker een zorg minder.
Binnenkort zal ze haar diploma in ontvangst nemen. En wat zo leuk is, is dat haar studiebegeleider Jos, ook jouw studiebegeleider is geweest. We hebben het daar al eens eerder over gehad herinner ik mij. Jos wist zich jou nog heel goed te herinneren bij navraag van Esther een paar jaar geleden.
Ik herinner me ook nog dat jij goed overweg kon met Jos.
Het schiet me nu ook weer te binnen dat we een poosje na je overlijden ook een brief hebben ontvangen van Jos. Die zal vast nog tussen de hele berg van administratie zitten die we nog altijd hebben uit die tijd.
Vanmiddag zijn we bij je geweest om de boel netjes te houden. Door de sterke wind en droogte lag er al veel blad. Het leek wat dat betreft wel herfst. Natuurlijk zorgen we er wel voor dat alles weer netjes wordt opgeruimd en ma had voor deze dag je ook weer een mooie bloem meegebracht. Zij zorgt nog altijd heel goed voor jou Maurice. Er gaat nauwelijks een dag dag voorbij dat ze je niet bezoekt en voor de mooie bloemen zorgt.
Zo meteen ga ik nog een poosje kijken naar een hardloopwedstrijd die hier in het dorp wordt gehouden.
Ik zie wel dat ma het eten klaar heeft en dat zal zeker weer lekker smaken. Daar weet je vast nog alles van van.
Voor nu hartelijke groeten en een dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer de 21ste. We zijn net aangekomen bij je oom. We zitten nu in de tuin onder een mooie boom met veel blad.
De hele oude kat Miepie loopt bij ons langs en weet dat ze ze van ma weer wat lekkers krijgt.
Deze kat is ouder dan twintig jaar,omdat jij haar ook nog hebt meegemaakt. Ma zat net te vertellen dat jij vroeger hier altijd een kat speculaasjes voerde. Deze kat smulde daar heel erg van. Je was altijd gek op dieren. Bij je oom kon je je hart ophalen. Zeker ook op gebied van dieren. Te veel om op te noemen.Zouden er wel een boek over kunnen schrijven.
Ik heb de laatste weken wat in de lappenmand gezeten met rugpijn. Het is intussen aardig opgeknapt en hoop dat het snel weer normaal wordt.
Ik las met belangstelling het berichtje van Wilma waarin ze vertelt over rouw-en verliesverwerking op school. Gek eigenlijk dat geen van de aanwezige collega's jou niet kent. In mijn beleving natuurlijk. Ik denk er niet aan dat de tijd aan jouw school ook gewoon verder is gegaan en er heel veel nieuwe collega's zijn bijgekomen en collega's zijn vertrokken en velen intussen ook met pensioen zijn gegaan.
Voor ma en mij is het fijn dat een aantal van je oud-collega's nog altijd van zich laat horen op verschillende manieren.Hier, via telefoon,mail, kaartjes en Jelte en Gretha komen vanuit Deventer regelmatig bij je langs om je een bloemetje te brengen. Gelukkig dat je toch niet vergeten wordt.
Ook je eigen oud-leraar Engels uit Meppel komt je met je verjaardag altijd een bloemetje brengen.
Ook deze keer dus.
Er is ondertussen ook een nieuwe bevoegde lerares Engels bijgekomen.
Het is jouw vriendinnetje van vroeger dat als klein meisje mooie tekeningen voor jou maakte,Esther.Anjo mag er zeker trots op zijn.Vandaag zal ze zeker weer bellen en komt het slagen van haar dochter zeker ter sprake komen.
Ik ga me nu maar wat bemoeien met het gesprek hier.
Jij ook nog gefeliciteerd met de verjaardag van je broer.
Liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

natuurlijk stilgestaan bij jouw dag, afgelopen vrijdag... en al eerder ook vorige week. We hadden een studiedag over rouw- en verliesverwerking op school met een aantal collega's. Niemand van hen kende jou, te lang geleden, maar wel jouw verhaal... we blijven herinneringen delen aan jou! En je naam wordt nog altijd genoemd...
Hier is het inmiddels vakantie. Hopelijk een mooie zomer! 

Lieve mensen,

12 juli de geboortedag van jullie lieve Maurice.
Een dag vol herinneringen.
In gedachten denken we aan Maurice en aan jullie.

Lieve groet,
Jouk en Trees 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een speciale dag.12 juli is je verjaardag.Je zou anders 49 jaar zijn geworden. Je bent en blijft voor ons altijd 28 jaar. Toch ook een manier om jong te blijven.Maar in dit geval had ik liever je 49ste verjaardag meegemaakt.
Ben net terug van de fysio. Rugklachten.
Doet me in dit verband denken aan de herniaoperatie in 2003 toen jij nog bezorgd voor me was in het ziekenhuis in Zwolle.
Er zullen vandaag vast weer mensen op bezoek komen vanwege je verjaardag. Toch fijn dat mensen je nog niet vergeten zijn.
Je zou je een mooie zomerdag voorstellen op deze datum, maar helaas lijkt het wel meer herfstachtig door de verschillende regenbuien.
Ma en ik zitten nu op een fijne manier bij elkaar en denken op onze eigen manier aan jou en je verjaardag.
We hebben ook wat lekkers bij de koffie gehad.
Dat zul jij zeker begrijpen. En natuurlijk is een heel mooi bos bloemen je verjaardagscadeau.
Wat dat betreft lijkt het er soms ook wel op dat je elke dag jarig bent.
Heel veel liefs en een extra dikke
verjaardagsknuffelvan ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 juni. De langste dag zoals wordt gezegd, Zomer noemen ze het, maar daarvan is tot dusver weinig te merken.
Je vriendin belde natuurlijk ook weer. Zij is een paar dagen met familie op vakantie. We hebben weer nieuwtjes uitgewisseld. Leuke en minder leuke. Maar zo houden we elkaar op de hoogte en leven we met elkaar mee.
Ma en ik zijn een poosje geleden op ziekenbezoek geweest in het Emmer ziekenhuis waar je neef is opgenomen met het GBS-syndroom. Ik had hier nog nooit van gehoord. Ik ga maar niet op details in nu. Het was erg om het aan te zien en op dit moment is hij overgeplaatst naar een ander behandelcentrum.
Hopelijk kunnen ze daar meer voor hem betekenen dan in het ziekenhuis. Heel zwaar allemaal voor hem , maar zeker ook voor zijn vriendin en ouders die hem zoveel mogelijk bezoeken.
Ma zat afgelopen week nog eens in te snuffelen in een doos of album met oude foto's waarop jij als 19- jarige forse jongeman stond afgebeeld met deze neef op je schouders. Die was toen nog een kleine jongen. Deze foto ontroerde mij enorm. Gelukkig kunnen we tegenwoordig gemakkelijk fotootjes maken met de telefoon en zo heb ik de foto doorgestuurd naar de familie die je neef de foto hebben laten zien.
Zo kabbelt het leven hier wat verder. Af en toe laat de gezondheid het wel wat afweten. Meer bij ma dan bij mij. Maar we houden de moed erin.
Het voetballen is nu voorbij. Even rust dus. Ik ben er nog wel vaak als vrijwilliger.
Ma komt hier binnen met een heerlijk bord met warm eten.
Dat ziet er weer lekker uit natuurlijk. Dat weet je nog wel.
Heel veel liefs van haar en een dikke knuffel.
Dag Maurice. 

Lieve mensen,

De tijd vliegt voorbij.
Het gemis word groter en groter!
Heel veel sterkte!

Lieve groet,
Jouk en Trees 

Dag mijn lieve jongen,
Het is nu het laatste uur van deze dag. Vanmorgen had ik je al een berichtje gestuurd en praatte ik over bezoek dat er vandaag wel weer zou komen. Zo is het gelukkig ook gegaan.
Vanmorgen, vanmiddag en vanavond was het raak. Ook weer andere reacties gekregen en mooie bloemen op je graf en bloemen voor thuis. Ook kaarten. Zo fijn voor ma en mij dat er na zoveel jaar nog altijd mensen zijn die aan jou denken en os dit laten weten op wat voor manier dan ook.
Het laatste deel van de avond brachten we door met onze oud-buren van wie de buurman alles heeft meegemaakt nadat de politie bij ons aan de deur kwam om het rampzalige bericht over te brengen.
We hebben veel fijne herinneringen weer gedeeld vanavond. Ook leuke verhalen over je rol als Zwarte Piet toen hun jongens klein waren en meer van die dingen.
Ook de andere reacties hier zijn natuurlijk hartverwarmend. Die van Wilma en FM had ik al eerder gezien. Natuurlijk ontroerden me die en tot mijn grote verbazing tref ik ook nog het fijne bericht van je "kleine Turkse vriend" aan.
Ik had de oud-buren vanavond net weer gezegd dat er zoveel voorbeelden zijn geweest waaruit blijkt dat je niet voor niets hebt geleefd. Dat geeft ons troost. We hebben het gehad over het boek dat door een oud-leerling van je aan jou was opgedragen en uit het vorig bericht trek ik de zelfde conclusie ook maar dat blijkt dat je niet voor niets hebt geleefd.
Ik dank namens jou de schrijvers van de berichtjes hier. Voor ons heel waardevol en troost gevend.
Ik ben blij met alle reacties.
Tegenwoordig zijn er zoveel moderne communicatiemiddelen die jij niet meer hebt meegemaakt. Ik heb het daar met jou al eerder over gehad. Zo stonden er op Facebook ook veel reacties die op jouw heengaan betrekking hadden en waar positief over jou werd geschreven.
Vandaag scheen het zonnetje, weet je nog? Nu regent het hier met af en toe wat lichtflitsen van een onweersbui.
Ik sluit deze dag af met een tevreden gevoel wat aandacht voor jou betreft. Het is nog 21 mei.
Twintig jaar geleden...
Dag Maurice. Dikke knuffel en kus van ma. 

Hi,

How are you today was de eerste vraag en daarna begonnen we aan de orde van de dag.

20 jaar geleden, het was de meivakantie en na de vakantie zouden we je weer zien. Dit was helaas niet meer zo. We werden opgebeld met het droevige bericht. Meneer Kip is helaas door een ongeluk om het leven gekomen.

Onwerkelijk, dit kan niet waar zijn. Waarom? Dat vraag ik me nog steeds af.

Ik heb het je nooit persoonlijk kunnen zeggen, maar bedankt dat je er voor ieder persoon was die jou op dat moment nodig had. Het maakte je niet uit of je al naar huis moest. Nee hoor, je leerlingen, die stonden op 1.

Lieve Maurice, het gaat goed hier. Een kleine persoon is volwassen geworden en begint ook de haren te verliezen. Ik denk dat het de leeftijd is.

Vandaag 21 mei werd ik door het bekende nummer "Angels" toch weer terug gesleept naar 20 jaar geleden! Je bent uit het oog helaas, maar niet uit het hart. Daar heb je een plekje gekregen en koester ik onze mooie momenten.

Dankjewel Maurice!
Letten de engelen goed op je daar boven?

Liefs,
Je Turkse vriend 

20 jaar?
Als de dag van gisteren...
Vanochtend besprak ik met Jan hoe je was, dat we precies wisten hoe de deurklink van de personeelskamer klonk als jij hem opende, we legden collega's uit hoe je lokaal eruit zag, wie je was, hoe je deed en hoe jouw overlijden enorm veel indruk maakte op iedereen. Hoe we van slag waren en hoe "Angels" nooit meer hetzelfde klinkt... 

Bedankt grote vriend,, you know why ...

Vergeten zullen we je nooit 

Dag mijn lieve jongen,
Het is weer zover. Vandaag 21 mei.
Precies twintig jaar geleden dat je afscheid van ons nam. Maar al die twintig jaar ben je elke dag in onze gedachten geweest. Je moeder bezoekt je bijna dagelijks. Als ze een dag overspringt, is er iets bijzonders aan de hand. Altijd zorgt ze ervoor dat je graf er verzorgd uitziet en zorgt zeker ook voor mooie bloemen.
Op een dag als vandaag zijn de boeketten iets groter natuurlijk.
Vanmorgen zijn we weer bij je geweest om op deze speciale dag jou bloemen te brengen.
Twintig jaar klinkt voor buitenstaanders zoveel en in andere situaties geldt dat natuurlijk voor ma en mij , maar in jouw geval voelt dat zeker niet zo.
Voor er weer visite komt vandaag, heb ik de computer maar gepakt om jou eerst een berichtje te sturen.
Ik zou zoveel dingen kunnen schrijven. Je neef ligt op dit moment in het ziekenhuis met ernstige ziekte en daarom begrijp ik een beetje wat er door de ouders heengaat. Maar ik laat het maar eerst even zo. De zon schijnt in ieder geval. Hopelijk ook figuurlijk voor mensen die het moeilijk hebben.
Heel veel liefs en een dikke knuffel en kus van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag weer een heel speciale dag voor ons. Vrijdag na Hemelvaart is altijd een beetje beladen. Helemaal in de avond. Omdat we toen het rampzalig bericht van je overlijden binnenkregen.
Natuurlijk is het geen 21 mei, maar deze vrijdag is gewoon heel apart.
Vanmorgen zijn ma en ik op bezoek geweest bij de vrouw van je grote vriend Hendrik in Willemsoord.
Ik zag daar in de kamer weer de lange tafel staan waar jij altijd een vaste plek had op je eigen stoel daar. Het was vandaag de datum van overlijden van Hendrik. Nu precies vijf jaar geleden.. Vroeger kwamen Hendrik en Cissy altijd bij ons op 21 mei en dus is het gewoon dat wij nu naar Willemsoord gaan. Op 21 mei kunnen wij zeker weer op haar bezoek rekenen.
Als mijn gedachten dan weer naar vroeger gaan, denk ik altijd aan jullie verhalen over het sportweekend dat jullie daar altijd organiseerden en beleefden. Slapen in tenten in de tuin daar. Vanmorgen zag ik heel snel even de boomhut die er nog altijd staat. Oude herinneringen komen dan weer boven. Ik denk dan ook aan de afscheidsdienst van Hendrik bij hem in de tuin. Dat was plechtig en ontspannen tegelijk. Jij hebt dat niet meegemaakt. Toen was je al 15 jaar bij ons vandaan.
We hebben met Cissy nog weer wat oude herinneringen opgehaald.
Morgen is de crematie van je oud-leraar Engels en Duits. Donderdagnacht naar ziekenhuis in Zwolle gegaan en zondagmorgen overleden. Behalve dat hij jouw docent is geweest, was hij mijn oud-collega en vriend. Dertig jaar lang hebben we samengewerkt aan school. Wij appten de laatste tijd regelmatig en daarom schrok ik enorm van zijn overlijden, omdat hij aangaf nog altijd kerngezond te zijn. Hij zou in juni 85 jaar worden, maar dat gaf je hem nog lang niet.
Ik zit hier nu onder de overkapping. Er komt bezoek binnen geeft ma aan.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag is het Koningsdag. Voor jou nog een onbekende naam.
Koninginnedag zegt je meer.
De aanleiding om je dit bericht te sturen is het beeld van twee kinderen die op versierde fietsen bij ons voor ons huis door de straat fietsten en dat me aan jou deed denken.
Het waren twee kinderen op fietsen die helemaal versierd waren in het oranje.
Toen jij ook een kleine jongen was, had ma voor jou je fiets ook helemaal oranje versierd.
Maar ook aan jezelf was alles oranje gekleurd.
Er was een bord aan bevestigd met als titel: "Als dit geen oranje is, weet ik het ook niet meer."
Glunderend nam je de hoofdprijs na afloop in ontvangst.
Dit ging gelijk door me heen toen de kindertjes voorbij fietsten.
Mijn ogen zijn nu gericht op de fotoschilderij boven de tv aan de muur.Daar was je nog jonger dan bij de optocht.
Je was daar misschien een half jaar. Je zit daar bij je 3 jaar oudere broer op schoot. Hij houdt je vast zodat je niet wegrolt.
Als ik naar je kijk op deze foto, voelt het als onrechtvaardig dat je maar 28 mocht worden. Maar goed dat we dat op dat moment niet wisten. En volgende maand is het al twintig jaar geleden dat je ons verliet.
Niet verder over nadenken. Maar lukt niet natuurlijk.
Laten we de warme herinneringen maar koesteren.
Liefs en dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag alweer een 21ste.
Op dit moment van schrijven zijn ma en ik bij je oom in het noorden van het land.
We hebben net de koffie achter de rug en ma helpt hem op dit moment even met een klusje en kan ik je een berichtje sturen.
Onze vakantieganger is weer vertrokken. Dat doet alle partijen natuurlijk pijn.
We hopen dat hij een mooie tijd heeft gehad. Ongelooflijk hoe hij zich van kind heeft ontwikkeld tot een echte jonge man.
Vorige week donderdag is hij via Schiphol weer vertrokken.
Ma en ik waren met de trein naar Schiphol gegaan en jullie met de auto.
Toen beide heren weggingen om de bagage weg te brengen, kregen we het berichtje dat kleinzoons handbagage per ongeluk ook mee was gegaan met de normale bagage. Dat was schrikken natuurlijk, omdat in de handbagage veel breekbaar spul zat , zoals zijn laptop en tablet.
Uiteindelijk lukte het toch nog nog de handbagage terug te krijgen. Maar je snapt dat ma en ik wel in spanning zaten over de afloop.
Vandaag, 21 april, een speciale dag voor de overbuurvrouw en beide jongens. Het is precies twee jaar geleden dat haar man en hun vader is overleden. Ik hoef je niet meer uit te leggen hoe dit allemaal is gegaan. Maar dergelijke data zijn in hun geheugens gegrift.
Gisteren zijn ma en ik met de supportersbus naar Utrecht geweest.
Het was een heel spannende wedstrijd. Alleen jammer dat we in de laatste seconde een tegendoelpunt moesten incasseren en daardoor nipt verloren.
Na afloop van de wedstrijd binnen een kwartier in de bus zitten en dan richting huis.
Gisteren na afloop van de wedstrijd wel anderhalf uur in de bus moeten wachten, omdat de bus niet weg kon vanwege een geparkeerde auto die in de weg stond. Uiteindelijk met heel veel moeiten is het gelukt toch nog weg te komen.
Dus gisteravond laat weer thuis, want de wedstrijd begon pas om half vier. Gelukkig had de buurvrouw nog lekkere pannenkoeken voor ons.
We zullen nog wel weer telefoon ontvangen van je vriendin uit Borculo.
Je vriendin, de dochter van Dinie, is gisteren nog bij je op bezoek geweest op de begraafplaats. Ma kreeg van haar nog een berichtje toegestuurd met een foto van je graf. Zij stuurde daar liefdevolle opmerkingen bij. Ik moet eraan denken dat haar moeder altijd een foto van jou in haar kamer heeft gehangen na jouw overlijden en deze foto is er altijd blijven hangen totdat het huis verkocht werd enkele jaren later.
Ma gaat nu met je oom, dus haar broer, naar de begraafplaats hier in het dorp. Dat doen ze altijd wanneer we hier zijn.
Ik geef je namens ma een dikke knuffel Maurice. Ze heeft ook alweer voor jou gezorgd door mooie rode roosjes bij je neer te zetten.
Dag Maurice. Tot 21 mei of misschien eerder.
21 mei is heel speciaal, omdat het dan precies 20 jaar is geleden dat je van ons heen bent gegaan.
Maar je weet ook wel dat je nog altijd bij ons bent.
Dag Maurice.x 

Dag mijn lieve jongen,
Onze "vakantieganger" was er al wat eerder dan ma en ik verwacht hadden. Wij dachten van 7 maart, maar het was al op 24 februari toen hij plotseling aanbelde. Natuurlijk een verrassing.
Hij is hier intussen al enkele weken dus en hij vermaakt zich prima. De computer doet zeker wonderen. Ik hoor hem op dit moment ook lekker kletsen met schoolvrienden en hoor zijn lach regelmatig die me gewoon heel erg doet denken aan jouw lach als je contact had met vrienden of collega's en ook smakelijk kon lachen op die momenten.
Vanmorgen belde je vriendin uit Borculo ook al. We hebben natuurlijk gesproken over onze vakantieganger en ook over een "hockeymeisje"uit Lochem voor wie een speciale hockeywedstrijd was georganiseerd. Dat had ik in een krant gelezen.
Samen hebben we herinneringen opgehaald over jouw "hockeytrutjes" en hoe jullie met elkaar omgingen.
Sommigen daarvan zullen ook alweer kinderen hebben. Want het is in mei straks alweer twintig jaar geleden dat we afscheid van je moesten nemen. En wat is er in die twintig jaar toch veel veranderd en gebeurd in ons leven en in de wereld.
We zijn een uurtje terug van ziekenhuisbezoek van ma voor de pacemakercontrole. Alles lijkt gelukkig goed te werken. Ook een foto van de nieuwe knie gemaakt en dat is even afwachten wat daarvan wordt gezegd.
Na afloop van het bezoek aan het ziekenhuis hebben we jou een bezoek gebracht. Ma heeft weer bloemen ververst door oude weg te gooien en mooie rode roosjes weer neer te zetten. Ze "zorgt"op deze manier nog altijd goed voor jou en ik weet dat je dit heel erg waardeert.
Je bent altijd in haar gedachten Maurice en als het kan, bezoekt ze je nog dagelijks. Dat is straks dus al bijna twintig jaar lang. Sommigen snappen dit wel en anderen weer niet. Daar houden we het ook maar gewoon op. Ieder mens verwerkt dit soort verlies op eigen manier en dat verdient respect.
Ma heeft het eten nu klaar en dus sluit ik af.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice. 

Dag mijn lieve jongen,
Weer een maand verder. De tijd vliegt gewoon.
Ik ben vanmorgen al bij de voetbalclub geweest om wat schoonmaakwerkzaamheden te doen.
Gisteren zat ik al veel aan vandaag te denken.
Het is namelijk precies een jaar geleden dat mijn zus is overleden en uit haar lijden werd verlost.
Haar overlijden voelde voor iedereen die dichtbij haar stonden min of meer als een bevrijding. We weten gewoon dat dit voor haarzelf zeker zo was.
Onbegrijpelijk ook wel dat er nu weer andere mensen in haar huis wonen en de wereld zonder haar gewoon doordraait.
Natuurlijk denk ik nog regelmatig aan haar en wat ze voor ons gezin vroeger heeft betekend. Daarom zo jammer dat ze nu in het echt geen deel meer uitmaakt van de familie. Ik hoop dat ze nu de rust heeft waar ze zo naar verlangde.
Als er een "boven" bestaat, hoop ik dat je haar een beetje hebt kunnen opvangen. Maar dit "boven" blijft nog altijd de vraag voor veel mensen. Voor mij dus ook een soort van reden om jou hier ook nog mijn berichtjes te sturen.
Vanmorgen werd ik al op tijd door je vriendin uit Borculo gebeld. Ik kon niet niet opnemen, omdat ik druk aan het werk was bij de voetbalclub en mijn jas ergens anders hing. Ik heb intussen al gereageerd.
De afgelopen periode stond in het teken van toneelavonden en de pacemaker van ma. Gelukkig is alles goed gegaan. Nu weer uitkijken naar onze "vakantieganger" uit Thailand die binnenkort weer hier komt.
Van lieve vrienden zal ik binnenkort wel te horen krijgen wat voor geweldige verhalen ze hebben over dat land, waar ze naartoe zijn geweest met vakantie. Ik weet gelukkig al dat ze het het erg mooi hebben gehad in het land met een zo ander ander cultuur dan wij gewend zijn. Te merken aan de gestuurde berichtjes met leuke foto's.
Nu ben je weer een beetje op de hoogte van ons reilen en zeilen.
Heel veel liefs en een dikke knuffel van ma.
Dag Maurice, tot de volgende keer. 

Dag mijn lieve jongen,
Vandaag 21 januari. Het nieuwe jaar 2024 alweer een paar weken oud.
Wel veel gebeurd in korte tijd. Druk geweest met toneelvoorbereidingen. Dat ging dit jaar niet zoals we gewend waren door ziekte en familieomstandigheden.
In het begin buiten ons gezin, maar ma kreeg ook last van verschillende dingen qua gezondheid en kwam in het ziekenhuis terecht met als eindresultaat het aanbrengen van een pacemaker bij haar.
Hopelijk worden nu een aantal klachten minder. Het liefst helemaal weg natuurlijk, maar daar lijkt het op dit moment nog niet helemaal op. Maar hopelijk komt het allemaal in orde.
Ze is op dit moment wel iets beperkt in haar bewegingsvrijheid met haar linkerarm, maar waar nodig probeer ik zoveel mogelijk te helpen.
Het weer is op dit moment ook heel apart. Dan weer sneeuw en vanavond wordt storm verwacht.
Vanmorgen worden gladde wegen voorspeld.
Wat me gisteren opviel op de begraafplaats in Meppel, waren de fakkels op lange stokken die daar overal langs de paden staan. Ook bij jou op het pleintje rondom het grasveld. Ik denk dat het heel indrukwekkend is wanneer deze fakkels over de hele begraafplaats branden. Ma en ik gaan daar zeker even kijken. Het is een soort lichtjesavond dat georganiseerd wordt door Dela, een begrafenis- en crematieorganisatie.
Ma en ik gaan ook altijd naar Wereldlichtjesavond waarbij overleden kinderen worden herdacht, maar dit gebeurt altijd aan de poort van de begraafplaats aan de voorkant.
Hopelijk zal de storm die vanavond verwacht wordt in Nederland geen roet in het eten gooien.
We zullen afwachten.
Ik ga nu een kopje koffie en thee inschenken.
Van krijg je een extra dikke knuffel en een kus.
Dag Maurice.