Maurice Kip

Denk aan je en mis je.
Ik mis je veiligheid, je warmte, je humor, je lach, je enthousiasme en je durf.
Maar ook je brede schouder als het nodig was.Het weten dat je er altijd voor me was. Maakte niet uit met wat.
De lege plek doet nu extra pijn.
Dag lieverd, 

Dag Maurice,

Luister nu naar "Intensive care" van Robbie Williams. Kreeg ik van Linda Groot Wassink. Lief van haar hè. Als Robbie volgend jaar naar Nederland komt, willen we er met heel veel naar toe. Ga je mee, naar "onze" Robbie? Hoe zou het geklonken hebben op L als je daar weer z'n muziek liet klinken? Je weer in het zweet werkte om er weer een "feestles" van te maken... Spread your wings en laat ons meegenieten!
Dikke kus 

Lieve Maurice,

Mis je ! 

Lieve Maurice,
Gister alweer de 21e. Gister groot feest hier thuis. Gemenge gevoelens erbij. Het is toch de 21e. Eigenlijk een hele drukke week. Wat had ik je alles graag verteld wat we allemaal gedaan hebben. Op de nieuwe school is het leuk, maar wel wennen. Kon je maar even mee 'miepen', ongestoord lachen en praatjes hebben over vanalles. Liefs! 

Ik hou van een bloem
Ik hou van jou
van een bloem heel even
en van jou mijn hele leven. 

Lieve Maurice,
vandaag is het weer vrijdag de 21e.Veel aan je gedacht vandaag.. alweer 1 jaar en 5 maanden geleden.. de tijd vliegt voorbij! lieverd ik mis je zo en ik vergeet je nooit !
liefs en een dikke knuffel kus
-xxx- paultje 

Lieve Maurice,

Vrijdag de 21ste. Voor ons een dag om nooit te vergeten. Vrijdag 21 mei 2004 was de fatale datum. We hebben op 21 januari 2005 nog weer eens een "vrijdag de 21ste"gehad. Vandaag is het de derde keer dat er weer een vrijdag de 21ste is.
Andere mensen zullen zich misschien wel afvragen waarmee ik me toch bezig hou, maar hier hou ik me o.a mee bezig Maurice. Ik kan die rampzalige vrijdag de 21ste niet meer uit mijn hoofd krijgen. Elke vrijdagavond vind ik nog altijd heel vervelend. Je moeder en ik voelen elkaar bindelings aan. Daar zijn geen woorden voor nodig.

Vanavond is het precies 1 jaar en 5 maanden geleden dat jij bij ons bent weggegaan. We missen je zo erg lieve jongen. Ik zeg het denk ik in elk berichtje: de buitenwereld draait door, maar... Je weet wat ik verder wil zeggen.
Op school denk ik ook zo vaak aan jou. Wat was je altijd een enthousiaste leraar. Zo af en toe pak ik de boeken met schrijfsels over jou, geschreven door je kinderen uit Lochem. Wat schreven ze prachtige dingen over je als leerkracht en als mens.
Dierbare herinneringen zijn het voor je moeder en mij.
Deze week hadden we ook bij ons op school een culturele dag. Er waren lessen in rap, streetdance, buikdansen etc. Je kunt je wel voorstellen hoe ik me voelde toen ik aanwezig moest zijn bij een bepaalde demonstratie. Heb me echt moeten "vermannen". Kan nog steeds heel moeilijk tegen muziek en vrolijk gedans.Ben maar gauw begonnen met het maken van mooie foto's , want foto's zijn herinneringen aan mooie tijden bij mensen. Zo ook hier van deze groepen leerlingen. Tenminste dat hoop ik.
Ik weet zeker dat wanneer deze demonstraties bij jou in de klas waren gehouden dat het zweet je van het gezicht zou stromen door het dansen waaraan je zeker duidelijk en vooral luidruchtig zou hebben meegedaan.

Vandaag kregen we natuurlijk ook weer een telefoontje van je vriendin Anjo. Het was de 21ste en dus contact. Deze keer kwam het telefoontje helemaal vanuit Turkije. Lief van haar Maurice, nietwaar?

In Lochem hebben ze afgelopen week herfstvakantie gehad. Mail gehad van je vriendin Linda Groot Wassink.Zij had nu echt weer even tijd, omdat ze altijd de moeite en tijd wil nemen om ons te schrijven. Tenminste , zo schreef ze.
Wat is het toch eigenlijk raar dat ik contact heb met een oud-leerling van jou. We vertellen elkaar soms over onze gevoelens en ze praat altijd nog over jou.Ze houdt me ook aardig op de hoogte hoe het nu gaat in de nieuwe school. Blijven we toch nog een beetje met Lochem verbonden.

Ook het berichtje van Wilma was voor ons heel indrukwekkend. Heel lief van haar om dit op deze manier te zeggen. Ik hoop dat ze een fijne tijd in Spanje heeft gehad en dat ze uitgerust weer thuis komt. Uitgerust zal wel een illusie zijn, Wilma kennende.

Ook je grote vriend Jan is deze week bij je op de begraafplaats geweest. We zagen het natuurlijk aan de nieuwe versnapering op je graf.Grote klasse van hem. We hebben contact met hem gehad en hij vertelde ons dat hij in Dokkum een heel mooi hondje had gekocht.Hij stuurde ons een paar mooie foto's met de nieuwe aanwinst erop. Hebben we nu ook eens het gezin Kellenaers gezien.
Toen ik die foto's zag van die kinderen met dat hondje, moest ik als vader direct aan jou denken. Wat was jij ook altijd gek met honden. Nog altijd hangt de foto waarop je staat met die grote herderhond bij ons aan de muur. Je was al vanaf kind voor geen enkele hond benauwd. Moest er weer aan denken toen ik de kinderen van je grote vriend Jan zag met dat kleine hondje. Werd later nog ontroerd door een anekdote van Jan via een mailtje.Daarin vertelde hij hoe zijn zoontje tegen jou aankeek. En dat het bezoek van dit kind aan jouw graf zoveel indruk maakte.
Heb wel door dat Jan en jij dit kereltje op een prachtige manier hebben bespeeld om mee te mogen naar het attractiepark in Hellendoorn.
Toen Jan dit verhaal mailde, kwamen er bij je moeder en bij mij wat vage herinneringen naar boven. Je hebt het ons natuurlijk verteld, maar de details wisten we niet meer. Het heeft op het zoontje van Jan in elk geval heel veel indruk gemaakt en dat heeft blijkbaar tot aan de dag van vandaag een bepaalde impact. Was heel fijn om te horen.

Nou, weer even bijgepraat lieve jongen. Zou zoveel willen zeggen. Maar is gewoon onmogelijk hier. Je weet dat ik gedachten altijd bij je ben.
Ben blij dat ik nu een week niet naar school hoef. Even bijkomen.

De buitenwacht noemt dit herfstvakantie.
If you know what I mean.

Dag lieverd. 

Lieve Maurice,
Elke dag als ik de pc opstart, ga ik even hier langs... Even aan je denken, af en toe iets schrijven. Geen dag gaat er voorbij dat ik niet aan je denk.
Het is vakantie... EINDELIJK. Dinsdag ga ik naar Barcelona, lekker even weg. Hopelijk genieten van zon, lekker eten en een fijne sfeer.
Dus dan even een paar dagen niet even "bij je langs", maar NOOIT uit mijn gedachten.

Dikke Knuffel 

 

Nog 3 dagen en dan is het herfstvakantie. We sluiten een drukke tijd af.
Normaal zou ik je nu al de oren van je hoofd gepraat hebben over mijn a.s. vakantie naar Turkije.Esther gaat voor het eerst vliegen! Ze is er helemaal vol van en kan niet meer wachten voor vertrek. Ze telt de dagen. Nu vertel ik je het maar op deze manier, want ergens geloof ik dat je over onze schouder mee kan lezen en bij ons bent.
Misschien een gekke gedachte maar ik vindt er troost bij.
Dag lieverd en ik zal aan je denken daar hoog in de lucht.
Anjo 

Mis je nog steeds... heel erg... 

Lieve Maurice,

Vandaag was het een dag van twee lieve vriendinnen van jou. Zij hebben alle twee op hun eigen manier van jou gehouden.

Je weet dat ik heel lang heb geprobeerd geen namen te noemen, maar ik denk dat je me het niet kwalijk neemt dat ik dat nu wel doe. Ik wil het gewoon even kwijt.

Vandaag was het de verjaardag van je grote vriendin Annekie. Het is nu de tweede verjaardag van haar die jij niet meer meemaakt. Het doet ons als ouders heel erg zeer dat je daarvan geen getuige meer bent. Je kon het altijd zo goed met haar vinden en jullie konden samen altijd zo smakelijk lachen. Ik hoef je hier in het openbaar niet uit te leggen wat zij voor ons betekent. Vooral voor je moeder.
Vanmiddag zijn we op visite bij haar geweest en ook Francois en Manasicha en Fokke waren uitgenodigd. Lief van haar. En natuurlijk ook van haar man Berend. Hij was vrijdag jarig. Dus dubbel feest.
We hebben vanmiddag gepast gezellig bij elkaar gezeten.
Natuurlijk moest ikzelf vaak stilletjes naar de 2 foto's van je kijken die nog altijd bij hen in de kamer staan.Zo had ik voor mezelf toch nog het gevoel dat jij ook nog in ons midden was. Dat ben je trouwens altijd lieve jongen. Je bent geen uur uit mijn gedachten. Ik dacht dat dat misschien ooit eens zou gebeuren, maar het is tot op heden niet zo. Wat mij betreft mag het ook zo blijven hoor.

Toen we vanavond bij je op de begraafplaats kwamen, troffen we naast de mooie bloemen van je broer Frans en zijn vrouw Manasicha, een fotolijst met daarin een mooi gedicht over"loslaten" aan met een foto van jou eronder.
Ook waren er bloemen bij en ik neem aan dat dat van dezelfde persoon was.
Het was van Linda, het meisje dat jij altijd "je kleine blonde Lochemse luchtalarm" noemde zoals eronder staat en waarvan ook veel reacties op deze site staan.Voor ons is het fijn dat er nog altijd mensen zijn die zo'n verre reis naar Meppel maken om je graf te bezoeken en je te "vereren"met bloemen of een gedicht.
Het geeft aan dat zij ook zoveel moeite heeft om jou los te laten.Omdat we haar niet persoonlijk hebben ontmoet vandaag, wil ik haar voor haar gebaar en bezoek aan jou hartelijk bedanken.
Ik denk dat ik dit namens jou heb mogen zeggen.
Je weet het zelf ook: loslaten doen we je nooit.
Voor ons geldt het omgekeerde: Maurice, we missen je zo.

Veel liefs van je vader. 

Lieve Schat,

Wat mis ik je. 

Ik Heb deze verhalen echt allemaal gelezen. ik kreeg er tranen van in mijn ogen en ik weet dat jij dat ook zou hebben ik mis u egt heel erg en dat zal ik altijd blijven doen 

Lieve Maurice,

Vreemd dat ik er nu al weer ben. Was dit nooit van plan, maar kan het niet laten. Ten eerste omdat het vandaag de dag van de leraar was en ik iets meemaakte wat ik nog nooit eerder had meegemaakt en ten tweede de reactie van de persoon voor dit bericht Ik wist niet wat ik las en het greep me gewoon erg aan.Ik bedank de schrijver van dit berichtje dan ook maar via deze weg. Ik heb werkelijk geen idee wie hij is, maar ik ben blij dat hij een beetje aanvoelt wat voor jongen jij was Maurice.

Vandaag was het de dag van de leraar. Normaal trek ik mij daar nooit iets van aan, want bij ons op school doen ze daar nooit iets aan.
Als ik me niet vergis, ben jij wel eens thuis gekomen met cadeautjes van leerlingen in verband met deze speciale dag voor leraren. Ikzelf wist niet eens dat het bestond, laat staan dat ik cadeautjes kreeg. Ik moet er zo vaak aan denken dat je met cadeautjes thuiskwam. Had je gekregen van je leerlingen. De meeste cadeautjes kreeg je aan het eind van het schooljaar. Je bewaarde ze trouw op je kamer. Sommige hangen nog altijd als souvenir aan de muur in je kamer. Heel originele cadeaus met schitterende teksten soms.Zo af en toe kijk ik er nog naar als ik op je kamer ben. We hebben alles nog zo gelaten zoals het was. Wat me altijd het meest opvalt is het t-shirt met het eigen gemaakte opschrift dat je ooit kreeg aangeboden van je "hockeytrutjes", zoals erop staat.
Na je overlijden hebben we zoveel verhalen over je gehoord en gelezen. Daardoor weten we we nu ook dat "hockeytrutjes" heel positief moet worden opgevat. Het zou te ver voeren het hier allemaal uit te moeten leggen, maar je leerlingen zullen allemaal weten hoe het zit.
Mag niet afdwalen Maurice, maar je kent me als geen ander.Ik wil altijd alles vertellen en raak dus zo op een zijspoor.

Vandaag heb ik ,voor het eerst in de 36 jaar dat ik aan mijn school sta, een cadeautje gekregen in verband met de "Dag van de leraar" Helaas niet spontaan gekregen van leerlingen, maar van de directie, omdat we ons zo inspannen bij de onderwijsvernieuwing op onze locatie. Een leuk gebaar natuurlijk.
We werden om 11.45 opgeroepen om naar de aula te gaan samen met de leerlingen.
Er werd een toespraak gehouden door onze locatieleider en het evenement werd afgesloten met het zingen van een mooi lied over de leraren door een klas onder begeleiding van onze muziekleraar Hans. Tijdens het zingen van dit lied was ik zo verdrietig Maurice. Ik had de tranen in mijn ogen. Heb alle moeite moeten doen om niet in een huilbui uit te barsten. Iedereen was vrolijk, maar ik was kapot. Niemand die er iets van gezien heeft. Niemand die het snapte, niemand die het aanvoelde in die overvolle aula met veel lawaai.
Eenzaam, maar niet alleen. Dat was op dat moment op mij van toepassing.

Aan het eind van de korte bijeenkomst kregen we een rode roos. Voor mij was het onmiddellijk duidelijk waar deze roos een passende plaats behoorde te krijgen.Je graf staat altijd vol bloemen Maurice, dat weet je. Ik moet je eerlijk bekennen dat die in de meeste gevallen niet van mij zijn. Maar dat wist je ook wel.Maar deze rode roos geef ik met liefde en draag ik aan jou op. Je bent echt mijn "superdocent"
Wat zat je vroeger altijd over je school te vertellen. Ik was het dan soms helemaal niet met je eens. Maar na je overlijden hebben je moeder en ik pas echt gehoord en gelezen hoe je kinderen van het Staring College je als mens en leraar hebben ervaren. Voor ons is dit altijd een enorme steun en troost geweest. Nog altijd ontvangen we van verschillende leerlingen en oud-leerlingen reacties. Dat kun je ook op deze site zo af en toe nog lezen.
Ik moet zeggen dat ons dat als ouders heel veel doet.
Waar je als ouder zo bang voor bent is dat er niet meer over je kind gepraat wordt en dat je daardoor als ouder het gevoel krijgt dat men je kind vergeet.
Ik weet ook wel dat dit niet altijd zo is, maar toch.

Ik had het er net nog over. De spulletjes die nog altijd op je kamer liggen. Gisteren legde je moeder op mijn bureau een klein proefwerkblaadje van het Revius in Deventer. Dat was de school waar je ooit Lio was.Je had er een aantekening op gemaakt in de vorm van een brief. Het was aan mij gericht. Er was telefoon geweest en ik was niet thuis en jij moest een belangrijke boodschap doorgeven, omdat je weg was of omdat je al naar bed was, ik weet het niet meer.Je zette de boodschap op dit blaadje.
Maar wat er boven stond in de aanhef greep me heel erg aan.Het typeerde onze relatie en jouw letterlijke en figuurlijke visie op mij.
Er staat namelijk boven:
"Aan mijn kleine GROTE vriend".

Toen ik dit weer zag, herinnerde ik me opeens weer dat je me heel vaak zo noemde. Je zei het tegen mezelf of je gebruikte het ook wel tegen derden in mijn bijzijn.
Natuurlijk was ik in vergelijking met jou maar een heel klein mannetje.Ik denk nog vaak aan de momenten dat je me in de kamer zo maar spelenderwijs over
je schouders gooide en me de vraag stelde of ik weer op de grond wilde staan of naar buiten gebracht wilde worden. Je was een reusachtig sterke vent die me als een kind kon oppakken.
Maar ik weet ook dat je ook altijd veel respect en liefde voor me hebt gehad door mij ook "GROTE" te noemen en dit in hoodfdletters op het briefje te schrijven. Ook het feit dat je me "vriend" noemde, zegt iets over onze relatie.
Ik zal het briefje heel goed bewaren Maurice.

Het briefje ligt nu naast me en ik kijk ernaar. Ik herken je handschrift uit duizenden. Het maakt heel veel im me los.
Ik ga nu stoppen lieve jongen.
Ik eindig met de volgende woorden:

Dag GROTE , GROTE VRIEND 

Beste nabestaanden (met name vader Harm Kip), met tranen in mijn ogen heb ik dit condoleance register zitten lezen...Een man, nog jonger dan ik ben, uit de kracht van zijn leven gerukt. Ik heb hem nooit gekend, maar door uw brieven aan hem, vader, weet ik zeker dat het een geweldige kerel, leraar en zoon geweest is...Hij zal nu een hele goede engel zijn, die op alle geliefden en vrienden past hier op aarde. Heel veel sterkte en ga vooral door met de brieven. Ik hoop dat ze U steun en sterkte geven... 

Lieve Maurice,
vergeten kan ik je gewoon niet.. vandaar weer even een berichtje hier voor jou. ik denk nog heel veel aan je, en als ik hier al die mooie verhalen over je lees, dan moet ik altijd weer even slikken.. die mooie woorden van je vader en zoveel anderen mensen, die allemaal elke dag nog aan je denken.. er dwarrelt nu alweer een traantje over mijn wang .. omdat ik je zo erg mis!

donderdag mijn eerste engels toets gehad, een 7.8 was mijn cijfer, ik weet zeker dat je trots op me bent!
ik mis je lieve lach, en je lieve Knuffels! Vergeten doe ik je nooit!
rust zacht maurice.. liefs en een dikke knuffelkus Paultje 

Lieve Maurice,

Nog maar pas geleden heb ik hier een aantal woorden tot je gericht. Het is nu elf uur in de avond. Ik wilde eigenlijk naar bed gaan, maar heb gewoon weer even de behoefte om je mee te laten voelen wat er weer aan de hand is.
Vanavond waren we met zijn vieren, ma, Frans, Manasicha en ik, bij je op bezoek op de begraafplaats. Het geeft ons zoveel innerlijke rust als we bij je zijn daar. Je moeder en ik zitten met mooi weer regelmatig op het bankje op het pleintje bij jou. Het is zo'n rustig plekje.
Maar vanavond werden oude wonden weer opengereten, omdat er naast je een nieuw gat is gegraven. Morgen wordt daar weer een kind begraven. Het is een kind van 26 jaar. Klinkt al oud voor een kind, maar hoe oud een mens ook mag zijn, voor ouders, speelt de leeftijd van zo'n mens geen rol. Het is en blijft je kind.
Het is zo onnatuurlijk je kind te moeten verliezen. In de natuur moet ouder voor jonger wijken,dat zijn wij ook zo gewend. Maar zo af en toe krijgen sommige vaders en moeders zo'n dreun om de oren waarbij ze zich geen raad weten en waarbij ze machteloos moeten toezien hoe het kostbaarste en dierbaarste bezit hun wordt ontnomen. Het heimweegevoel in het binnenste van een moeder en een vader begint naarmate de tijd verstrijkt, steeds ergere vormen aan te nemen. Vaak voel je je als ouder zo wanhopig, omdat je maar steeds niet kunt begrijpen dat je je kind nooit meer zult zien. Nooit meer even aanraken en nooit meer even knuffelen, zoals je graag met iedereen deed. Voor de buitenwereld draait alles door. Dat zeg ik altijd weer. Ik begrijp dat ook wel en ik weet ook wel dat dat normaal is, maar de mensen kunnen niet voelen wat ik voel en wat je moeder voelt.Als ik naar de foto kijk hiernaast op deze site, is het altijd je warme lach die opvalt. Er is bijna geen foto waar je niet lachend op staat. We zouden je schaterlach in het echt zo graag nog eens horen. Van Martijn hebben we een dvd ontvangen met filmbeelden van je en daar is je bekende lach natuurlijk meerdere keren te horen. Die lach de eerste keer te moeten horen deed erg veel pijn Maurice.
Ik merk dat ik helemaal afgedwaald ben.
Waar ik eigenlijk iets over wilde zeggen is het meisje dat naast jou komt te liggen op haar laatste rustplaats.
Het is Nicole Knoop, de dochter van Hans Knoop en zijn ex-vrouw van cafe De Beurs in Meppel.Zij is een oud-leerlinge van onze school en is ook het zusje van Chantal die ik in de klas heb gehad.
Als je mensen die dit overkomt, persoonlijk kent, grijpt het je veel meer aan dan dat je ze niet kent.
Je moeder en ik denken te kunnen inschatten hoe deze ouders zich moeten hebben gevoeld. Hun kind ging net als jij, even weg, om nooit meer naar huis terug te keren. Machteloos, radeloos, redeloos, reddeloos, hopeloos, ik zou gemakkelijk door kunnen gaan met deze opsomming van gevoelens. Er komt geen eind aan. Niemand die je verdriet kan aanvoelen, hooguit inschatten. Voor ieder mens zal dit waarschijnlijk anders zijn.Ik weet het ook niet, ik ga in dit geval op mijn eigen persoonlijke gevoelens af.Ik denk dat er heel veel gemeenschappelijke gevoelens zijn bij andere ouders in dezelfde situatie.En dat geldt natuurlijk ook voor de broers en zusters en andere familie.

Je moeder en ik leven heel erg met deze familie mee. Het hele proces zal zich ook bij deze mensen herhalen.
Wat deed het ons zeer dat naast jou opnieuw een gat is gegraven waarin het lichaam van zo'n jong mens zal worden bijgelegd. Welke ouder kan dit toch verdragen? Jong voor oud past niet in de menselijke geest. Morgen zal het net als bij jou een grote begrafenis zijn. Mooie woorden zullen worden gesproken, je leeft als ouders in een roes, je beseft helemaal niet wat er aan de hand is. Het komt helemaal niet echt aan. Maar...
Daarna zal het enorm stil worden. Een stilte en een leegte die je niet kunt beschrijven en die...

Jij alleen zult begrijpen wat ik verder had willen zeggen. Ik heb daar geen woorden voor.
Ik ga nu een poging doen om te slapen. Zal moeilijk in slaap kunnen komen. Het is nu half een. De nieuwe dag is begonnen.
Voor de familie Knoop zal het een zware en zwarte dag zijn Maurice.
Ik weet zeker Maurice dat wanneer jij iets voor Nicole kunt doen in haar
"nieuwe situatie" je dat niet zult laten. Zij hield net als jij ook heel erg van het LEVEN. Als er een "andere wereld" bestaat, zullen jullie elkaar zeker tegenkomen en er iets van maken.Net zoals jullie hier hebben gedaan.

Zou zo graag nog eens "Welterusten Maurice" willen zeggen en even de deur van je slaapkamer open willen doen om dit te kunnen zeggen.

Dag lieve jongen, tot een volgende keer.

Je vader. 

Maurice,
Afgelopen vrijdag hebben Herman en Hannie afscheid genomen van school. Eerste keer dat ik het weer aandurfde om een act op te voeren, maar jij zat achterop, hè.. maatje.
ik mis je... 

Dag lieve meneer Kip

Wat is het eigenlijk vreemd dat je er niet meer bent, kan me nog herinneren de eerste engelse les van u..ik dacht echt dat het een super jaar werd altijd vrolijk en een grapje kon er altijd vanaf maar u gaf geweldig les.

U gewoonte van krijtjes eten... en foto's bewaren van leerlingen en een stukje haar...en mensen een bijnaam geven..

Nooit zou ik u vergeten
U bent een voorbeeld voor iedereen
U genoot van het leven en dat straalde van u af...

Rust zacht.. meneer Kip