Maurice Kip

Lieve Maurice,

Had gisteren een oudejaarsborrel met onze buurt, gluhwein drinken, oliebollen appelflappen, vuurwerk. Kortom erg gezellig. Tijdens deze samenkomst werd er muziek gedraaid en je raad het al Angels kwam op een moment dat ik naar de lucht keek, aan je dacht en in gedachten aan je vroeg of je het volgend jaar ook over mijn schouder mee wilt kijken
Het gekke was dat ik voor het eerst niet overmand werd door emoties maar dat ik me warm voelde en het gevoel kreeg dat je me even aangaf "geen zorgen regel ik voor je..."
Of het nu in mijn gedachten zat of dat het echt gebeurde maakt me niet zoveel uit Maurice, ik weet dat je er bent en me zult helpen met alle nieuwe dingen die op me af gaan komen in 2006.
Dat geeft me een goed gevoel en ik heb er dan ook heel veel zin in, 2006 kom maar met al je leuke en minder leuke dingen, ik heb mijn Angel die bij me is en dat geeft mij een fijn gevoel.
Maurice waar je ook bent,je hoort bij mijn " Gelukkig Nieuwjaar". En natuurlijk voor al je familie, vrienden, kennissen, buren en leerlingen , maak svp van 2006 een mooi jaar in de geest van Maurice!
Ik zal het in ieder geval proberen want:
It's the time you have that matters, not the time you don't have. 

Lieve Maurice,
De laatste uurtjes van 2005. Alweer een heel jaar achter ons. Een jaar waarin veel is gebeurt. Heel veel. Luister nu Angels. Misschien wel een mooie plaat om het jaar af te sluiten. En het nieuwe jaar mee te beginnen. Een nieuw jaar, vol met nieuwe dingen. Eén van de hoogtepunten wordt waarschijnlijk wel het concert van Robbie. Maar één ding zal hetzelfde blijven. De herinneringen over jou, die nooit meer weg zullen gaan. Nooit.
Linda 

Lieve Maurice,

Het is nu Oudejaarsavond 8 uur. Het jaar 2005 is bijna voorbij. Het nieuwe jaar zal straks aanbreken. Vuurwerk zal ontstoken worden. Voor je moeder en mij zal dit tegen dovemansoren zijn.
Ik heb je zoveel te vragen en te zeggen. Ik kan geen woorden vinden nu. Je bent altijd in mijn hart aanwezig. Dit blijft zo voor heel mijn leven. Tijd speelt daarin geen enkele rol. Heeft niets met jaarwisselingen te maken.Mijn liefde voor jou is eeuwig, oneindig en onuitputtelijk.
Ik mis je zo verschrikkelijk. Was het toch maar niet waar... 

Lieve Maurice ,
Vandaag is het alweer de 31e. Het jaar 2005 is als een flits voorbijgegaan. eigenlijk is er geen moment geweest waarop we niet aan je gedacht hebben op welke manier ook. We missen je nog altijd. Een standaard uitdrukking is om iemand een gelukkig en voorspoedig 2006 te wensen. In onze optiek is deze niet meer zo gepast. Laten we maar spreken van "iemand een beter 2006 toewensen "
Maurice , tot ooit... 

Lieve Maurice,

De Kerstdagen zijn weer voorbij. Je zult begrijpen dat ik blij ben dat alles weer achter de rug is. Voor je moeder en mij waren het echt geen feestdagen. Je doet je best om er wat van te maken. Maar Kerstmis zonder jou is geen feest Maurice. Wat hebben we je gemist.
Natuurlijk denk ik dan aan het eten dat je op een van de twee dagen altijd bij ons in de keuken voorbereidde. Altijd samen met ma. Altijd hadden jullie met zijn tweetjes iets lekkers en vaak iets bijzonders voor ons in petto. Steevast had je dan een keukenschort voor. Aan de bewegingen van je mond kon ik wel zien dat je genoot van het voorproeven en ook had je tijdens het koken vaak een lekker glaasje drinken bij je op het aanrecht.
Natuurlijk hebben we ook nu geprobeerd iets van het eten te maken. Maar zonder jou erbij is het niet compleet en zal het nooit compleet worden. Natuurlijk was je tijdens het eten constant in ons hoofd aanwezig. Je hoorde er altijd bij en je zult er altijd bijhoren. Dat gevoel zal je moeder en mij nooit loslaten.We zullen het niet altijd laten blijken naar buiten toe, maar een blik in elkaars ogen of een ander signaal naar elkaar toe geeft feilloos aan wat we beiden voelen. Vaak is het een gevoel van eenzaamheid of machteloosheid. Dit gevoel is niet onder woorden te brengen Maurice.
Het enige wat ik in zo'n geval alleen maar kan zeggen is: "We missen je zo en we hebben zo'n heimwee!"

Vandaag zouden Anjo en Astrid op bezoek bij ons komen en dus ook bij jou. Maar het was heel raar en gevaarlijk weer Maurice. Veel sneeuw en op veel plaatsen erg glad. Het was ook onverantwoord dat ze zouden komen in verband met gladde wegen. Maar wat in het vat zit, verzuurt niet.

Vrijdag hadden ze in Lochem weer kerstontbijt. Van enkele mensen heb ik gehoord dat ze je echt hebben gemist en het moeilijk hadden, omdat jij er niet bij was.
Op je kamer hebben we het kerstboompje dat je altijd in je lokaal had, laten branden. Het licht scheen mooi naar buiten vanuit het raam en van binnenuit was je kamer verlicht door de lampjes.
Natuurlijk heb ik regelmatig in je kamer gekeken. Dat doe ik bijna dagelijks, dat weet je wel. In gedachten zie ik dat grote lichaam lekker onder de warme dekens liggen. Kon dat ooit maar weer terugkomen Maurice. Wat mis je als ouders zulke kleinigheden. Toen had je niet door dat je dit deed en nu verlang je weer zo naar dingen die toen niet belangrijk schenen.

Gelukkig zijn er altijd mensen die in deze voor ons moeilijke tijd aan jou en ons hebben gedacht. We hebben kaartjes uit Lochem en omgeving gekregen van collega's en van leerlingen van jou. Maar natuurlijk ook hier uit de buurt.Anderen hebben mail gestuurd om ons een hart onder de riem te steken en zoals je ziet, hebben ook een aantal mensen op deze site gereageerd. Sommigen daarvan grijpen ons als ouders heel erg aan.Natuurlijk is deze site niet voor ons bedoeld, maar echt voor jou, maar je begrijpt dat wij het heel fijn vinden wanneer mensen de moeite nemen op deze site iets te schrijven wat op jou betrekking heeft. De meeste mensen schrijven het voor jou en voor zichzelf natuurlijk, maar ik wil toch graag kwijt dat wij veel troost halen uit het feit dat mensen je hier nog herdenken en zo positief over je schrijven.
Als ouder ben je toch bang voor het feit dat men je kind vergeet en dat er niet meer over je gepraat wordt.
Doodzwijgen noem ik dat. Een verschrikkelijk gevoel voor ouders. Ik kan dat zeker niet onder woorden brengen.Waar het hart vol van is, stroomt de mond zo graag van over. In de praktijk wordt dit steeds moeilijker, omdat voor de buitenwereld de factor TIJD heel erg belangrijk is. Vooral omdat men soms denkt dat de tijd alle wonden heelt. Ik zou dat ook echt van harte willen hopen, maar ik ben er zeker van dat dat in het geval van je kind verliezen nooit het geval zal zijn.

Je merkt het jongen. Vandaag was ik weer breed van stof. De vorige keer heb ik in een paar zinnen proberen aan te geven hoe ik me voelde.Nu maar weer mijn geeigende manier.

Ik zou nog meer kunnen schrijven. Maar laat het hier maar even bij.
Ik ga nu eerst iemand bezoeken die in het ziekenhuis ligt en die jij ook goed gekend hebt en die jou ook altijd een warm hart heeft toegedragen.

Tot een volgende keer. En ik weet zeker dat ik namens jou alle mensen mag bedanken die iets van zich hebben laten horen.

Dag lieve jongen.
Kon ik maar... 

JAAAAAAAAA, het is dan (eindelijk) vakantie! Kerstontbijtjes, volleybaltoernooitjes, borrels, wensen, enz. enz. ... Het is allemaal achter de rug. Op naar 2006...
Laatste dagen toch veel aan jou gedacht. Ook aan je pa en ma natuurlijk, kreeg nog een lieve kaart van ze (en ook van jou een beetje!)
KNUFFEL 

lieve maurice

als ik zo weer aan je denk
denk ik weer aan het dag dat jij ver van ons was
je krijgt een kaartje op je graf
van mij en Melanie en we hopen allebei dat je toch een beetje trots kan zijn

ik mis nog steeds
al vanaf 21 mei 2004 die dag die ik nooit zal vergeten

dvpvdk

dikke vette pech voovond de kabouter ik vond dat zo n mooie tekst
als ik wat vroeg ... wees u naar het plaatje dvpvdk

ik zal u nooit vergeten want u heeft een fijne plek in mijn hart

liefs mustafa 

Lieve Maurice,
Zoals je van Linda en Wilma al hebt gehoord gaan we naar Robbie Williams in de zomer! op een erg bijzondere dag, en ook erg bijzondere datum!. Woensdag 21 Juni. het kan toch haast geen toeval zijn? We weten zeker dat je erbij zal zijn in de Arena.

Verder wil ik vertellen dat ik je erg mis, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk en ik kom je binnenkort zeker nog een keer bezoeken in Meppel.

een knuffel van Lars 

"ZEG NOOIT NOOIT", ZEGGEN "ZE"

"WAAROM ALTIJD NOOIT?", VRAAG IK 

Lieve Mr. Kip.
Marinte (mijn zus) en ik denken nog altijd weer vaak aan u. En altijd moeten we weer lachen door de leuke herinneringen aan u. Ieder van ons heeft dan weer een ander hilarisch verhaal. U was mijn mentor in de eerste en heeft mij ook les gegeven in de tweede, mede door uw shit regel vind ik engels altijd erg leuk.
Ik wil vooral laten weten aan familie en vrienden, dat als mijn zus en ik bejaard zijn nog steeds terug denken aan de leuke engels lessen en niet alleen dat maar ook de grote indruk die u op ons gemaakt heeft. 

stil...

Stil word ik er weer van als ik hier kom en lees wat je dierbare ouders, vrienden en leerlingen je schrijven.
Steeds zoek ik ook weer naar woorden waarmee je anderen kunt proberen uit te leggen hoe bijzonder je bent voor ons.
BENT! Niet was..., want al kom ik je nooit meer tegen, in m'n gedachten "bots" ik steeds toch weer tegen je op.
En dat geeft soms toch een doffe dreun... Want dan is daar weer die werkelijkheid van die 21e mei... en de tijd die maar doorraast daarna... waarin ik nooit meer tegen je kon aanlopen...
Lieve Maurice, ALTIJD met me mee! Ook derde kerstdag weer... bovenop de bergen in Oostenrijk, net een stukje dichterbij dan hier in het laagland van Lochem en omgeving...

Dikke knuffel
p.s. is het daar ook winter? 

lieve maurice,
morgen is het weer de 21e
1 jaar en 7 maanden geleden wat gaat de tijd toch snel. ik wou dat ik het terug kon draaien dat alles anders was.
nu staat de kerst albijna weer voor de deur ik wens je lieve ouders heel veel sterkte...
ik heb voor jou een gedicht geschreven die ik je graag zou willen laten lezen.

VOORBIJ
je leven ging helaas voorbij
we droogde onze tranen
wat achterbleef is enkel een cocon
terwijl de avond valt
het stiller om iedereen word
vlieg jij als vlinder verder naar de zon

wat overblijft voor iedereen
zijn de herinneringen
aan wat je hebt gedaan
aan zoveel lieve dingen
al vlinderde je weg
toch blijf je in onze gedachten
want de vriendschap tussen jou en iedereen
gaat nooit, nee nooit voorbij
lieve maurice ik zal je nooit vergeten je blijft altijd in mijn gedachten
heel veel liefs melanie 

Lieve meneer Kip,

het is alweer kerstmis...
we missen u al van de 1 ste klas
en we zijn al weer 2 jaar verder..
we zitten nu op de Staring College op de Zutphenseweg...
We dachten alle drie aan u en dus schreven we een bericht..
Het is al bijna weer kerstmis en daarom wensen we uw ouders heel veel sterkte...

Veel liefs, Melanie,Susanne en Mustafa

P.s laatste mentor klas V1B veel liefs 

Kerstfeest staat voor de deur, tijd voor bezinning, nadenken over het jaar en alvast beginnen met het bedenken van goede voornemens.2006 staat voor de deur.
ik denk aan je iedere dag.
En door mooie herinneringen ben je zo dicht bij ons.
Je hebt ons iets kostbaars gegeven dat nooit meer weggaat, je vriendschap, je gulle lach en geloof in ons zelf.Respect hebben voor de ander en het andere.
En deze dingen die blijven voor eeuwig. Die reiken over de dood heen.
Die leven voort in je leerlingen, je vrienden en je familie.
En die lieve Maurice vormen voor mij mijn "goede voornemens"voor 2006
En ik hoop dat je me daarmee een beetje wilt helpen.
Dag lieverd
Anjo 

GEBOORTE

LEVENSVREUGDE

ONAANTASTBAAR...?

DOODGAAN

DOOD ZIJN

DOODZWIJGEN

PIJN 

Afgelopen vrijdag was het puinhoop met het weer, wegen spiegelglad door heel veel sneeuw, docenten en leerlingen die zich afvroegen hoe ze in huis moesten komen, angst voor ongelukken, netwerk voor de mobiele telefoons waren overbezet kortom een hectische toestand.
Op dit soort momenten Maurice mis ik je het ergst, even samen overleggen, even bespreken wat wel of niet verstandig is, even...
Misschien hoor je en zie je ons wel vanuit de plek waar je nu bent, misschien geef je ons nu ook nog advies maar weten we dat niet.
Misschien...
Ik mis je het meest omdat jij, juist als het erg hectisch werd, altijd een kwinkslag had, een gulle lach of een brede schouder. En dat Maurice is er niet meer.Mijn veiligheid en back up is weg en dat voelt niet fijn.
Mis op school met name de vriendschappen onderling, het blindelings voor elkaar door het vuur gaan, het helpen van elkaar.Het plezier maken met elkaar.
Dat heeft plaats gemaakt voor zakelijkheid, ik denk dat ik daar nog aan moet wennen.

Mis je lieverd,
Liefs Anjo 

Lieve jongen,

Vandaag is het weer de 21ste van de maand. Een dag waarop je moeder en ik voortdurend aan je denken. Het is wel een bijzondere dag. Het is 18 maanden geleden dat we het rampzalige bericht kregen dat je er niet meer was. Achttien maanden is anderhalf jaar. Wij kunnen niet begrijpen waar de tijd gebleven is. Voor onszelf is het het gevoel van een half jaar of zo.
"Ze" zeggen dat het voor de nabestaanden wat gemakkelijker wordt na het verstrijken van de tijd, maar dit klopt niet Maurice, dat is niet waar. Misschien wordt het anders, maar zeker niet gemakkelijker.We missen je elke minuut van de dag en vaak ook 's nachts als we niet kunnen slapen. Altijd gaat het door mijn hoofd: "Waarom? Waarom jij? Je deed niemand kwaad. Waaraan heb je dat verdiend?" Ik weet ook wel dat het geen enkele zin heeft om me dit af te vragen en ik weet ook wel dat ik hierop nooit een antwoord zal krijgen. Maar toch blijven die vragen altijd door mijn hoofd spoken.

Wat is het toch fijn te lezen dat je "vriendenclub" in Lochem kaartjes heeft weten te bemachtigen voor het optreden van je grote "vriend" Robbie Williams. Misschien heb ik het hier ook wel eens gezegd, ik weet het niet meer, maar voor jouw overlijden had ik nog nooit van Robbie Williams gehoord. Dat is natuurlijk de generatiekloof waar men het vaak over heeft. Op zich hebben wij met zijn tweeen niet veel last gehad van deze kloof, maar op muziekgebied was dat zeker wel het geval. Ik denk eerlijk gezegd dat het ook nog meer in de benaming van de muzikanten heeft gezeten dan in de muziek zelf. Achteraf heb ik zijn muziek natuurlijk wel gehoord via jouw geluidsboxen op je kamer, maar ik heb nooit geweten dat daar de naam Robbie Williams aan gekoppeld was. Dat je zijn muziek super vond, heb ik hooguit vernomen door je duidelijk te maken of het geluid wat minder hard kon.
Ik blijf het een rare ervaring vinden nu pas te weten wat voor rol zijn muziek in jouw leven heeft gespeeld. Niet alleen in jouw leven, maar ook in je werk. Bijna iedereen die jou kende wist hoe gek je op Robbie Williams was behalve ik.
Een troost: "Ik had hem vaak gehoord, maar nog nooit van zijn naam gehoord."
Dat je van hem hield, is op je begrafenis duidelijk geworden, maar ook nu speelt het weer. Linda en Wilma hebben er beiden over geschreven op deze site. Wat niet klopt in het verhaal van Linda is dat je haar waarschijnlijk hebt uitgelachen, omdat ze in de nacht al voor de winkel heeft gewacht om kaartjes te kunnen kopen.
Ik denk dat je, (hooguit met een grijns op je gezicht), heel trots op haar bent dat ze zoveel moeite heeft gedaan om bij het concert aanwezig te kunnen zijn.
En dat ze aan jou vraagt om over haar schouder met haar mee te kijken. Wij als ouders vinder het heel fijn dat ze nog altijd aan je denkt. Ze denkt niet alleen aan jou, maar ook aan je vader en moeder. Ze schrijft ons altijd nog heel getrouw. Ik weet zeker dat ze heel van je heeft gehouden op haar eigen manier Maurice. Daarom weet ik ook zeker dat je niet om haar hebt gelachen. Alhoewel jullie samen heel wat hebben afgelachen. En die herinnering blijft ze door deze opmerking koesteren. Dat begrijp ik ook wel.Warme herinneringen moet je blijven koesteren. Geven troost.

Zo, een heel verhaal over Robbie Williams. En zo kan ik er vele vertellen natuurlijk. Aan muziek beleefde je veel plezier. Wat ligt er op je kamer een schat aan muziek op cd of dvd.Van klassiek tot hedendaagse muziek, van luisterliedjes tot meezingers.Alles had je en vond je mooi.

Het is zo jammer dat we nu een toontje lager moeten zingen. Wat zouden we jouw stem nog graag weer eens in het echt willen horen. Vaak een vriendelijk woord voor iedereen of een geintje. Het zou ons als muziek in de oren klinken.
Je stem zal slechts herinnering blijven Maurice.Heel warme herinneringen lieve jongen, dat wel.
Het is alleen zo jammer dat herinneringen niet tastbaar zijn.Als ouder verlang je zo naar het tastbare in je kind.
Ik mis je sterke arm die jij als kind zo vaak om onze schouders legde.
Altijd zie ik je grote, sterke handen in mijn gedachten. Gedachten aan jou die nooit ophouden. Altijd maar doorgaan. Altijd...

PS. Net nu ik wil stoppen, gaat de telefoon. Je vriendin Anjo uit Borculo belt weer. Het is de 21ste. Ze mist nooit. Heel lang hebben we gesproken. We hebben weer heel veel informatie en bijbehorende gevoelens uitgewisseld. Zij mailt ons ook regelmatig en ze mist je ook vaak Maurice. Ze heeft me verteld in welke situaties met name en ik begrijp haar heel goed. Ik begrijp steeds beter waarom je zo op haar gesteld was.

Dag lieve jongen. 

Linda heeft het maar mooi geflikt. Dankzij haar sta ik ook volgend jaar in de Arena! Gezellig! En reken erop dat we daar ook heel veel aan je denken! Als altijd! Knuffel 

Maurice,
De tijd gaat zo snel voorbij. Maandag alweer 18 maanden. Het lijkt minder lang. Veel minder lang. We hebben vannacht voor de freerecordshop gezeten, de kaartjes van Robbie gingen in de verkoop. -3°C was het. Gekkenwerk. Maar dat ben je wel van ons gewend. Je hebt ons vast uitgelachen, toen wij daar zaten te koukleumen. Maar we hebben ze in ieder geval. Nog hele mooie plaatsen ook. Kijk je mee over onze schouder, op 21 juni bij het concert?
Liefs Linda. 

Lieve Maurice,

Lief van Anjo, dat ze nog altijd op deze manier over je schrijft en natuurlijk ook de anderen.
Ook op de begraafplaats worden nog altijd bloemen gebracht door mensen die om jou hebben gegeven. Ook nog altijd uit Lochem. Gelukkig zetten sommige mensen hun naam erbij en weten we dat ze helemaal uit Lochem of omgeving zijn gekomen.De mooie bloem ,die Roxanne heeft gebracht, heeft wekenlang prachtig gebloeid. Wordt nu iets minder nu de herfst echt zijn intrede doet.
Ook staat er een een prachtig bloeiende heideplant met een mooi gedicht erbij van Judith Herzberg.Dat gedicht zal ik voor je citeren hier. Ik vind het een heel mooi gedicht. Ik denk dat ik weet van wie deze mooie plant met gedicht is, maar het is slechts een vermoeden.
Maar het is natuurlijk ook niet belangrijk. Ik kan je zeggen dat wij als ouders heel veel kracht putten uit dit soort blijken van belangstelling. Ik eindig met het mooie gedicht van Judith Herzberg.

ER ZIT IETS VERDRIETIGS IN VERDRIET
ALSOF HET ALLEEN NIET GENOEG WAS.
HET IS ONDER WATER ROEPEN
OM IETS DAT DAAR NIET IS.
HET SCHIJNT TE SLIJTEN, DE TIJD
SCHUIFT HET WEL WEG.

Veel liefs van je vader en natuurlijk (waarschijnlijk nog veel meer)van je moeder.