Maurice Kip

Lieve Maurice,

Ik open het nieuw jaar met een spreuk die in je lokaal hing en die jezelf op papier had gezet. Het is een spreuk die helemaal bij jou paste.

LIFE IS NOT WHAT YOU THINK IT IS GOING TO BE.

IT'S ONLY WHAT YOU MAKE OF IT. 

Lieve ouders van Maurice,,,

Zo nu en dan kom ik even kijken op deze
site van Uw zoon, broer, zwager en nu ook nog Oom, denk wel dat het mag, het is een openbare site...

Nu lees ik dat U denkt dat de mensen U
verdriet niet kunnen begrijpen, dat moet u toch uit Uw hoofd zetten, ik denk dat Uw zo geliefde ZOON gisteren/vandaag bij de mensen die hem lief hadden en wardeerden op de een of andere manier wel even besproken is maar zeker door hun gedachten is geschoten...

Maar voor sommige gedachten zijn geen woorden, of niet nodig...maar ze zijn en blijven altijd, al ben je vele jaren verder...

Ook bij ons in de fam. hebben we een en ander moeten doorstaan en dat is... "'al 18 jaar geleden'"... de dochter van m'n broer
12 1/2 jaar oud, verongelukt maar ook deze nacht was ze er weer bij, in ge dachten en uitgesproken woorden...

Denk niet dat U Uw gedachten niet uit kunt spreken, als U over Uw zoon spreekt, U zult zien dat dan de gesprekken op gang komen en dat hij bij veeele in g e d a c h t e n leeft...en nooit vergeten zal woorden...

Mijn eigen vriendin is al 45 jaar geleden verongelukt, maar ze is er nog altijd, de ene keer iets meer als de andere, maar het blijft...

Dus denk niet dat de mensen uw zoon zullen vergeten, dat is echt niet zoooo, ook al spreken ze er niet altijd over, hij zal de mensen een levenlang herinneringen geven, spreek vrij m o e d i g over Uw zoon en de mensen die het niet meer willen horen, laat ze lekker gaan...

Ik ben zo v r i j m o e d i g om Uw heel veel geluk en liefde toe t e wensen en geniet van Uw kleinzoon...maar dat gaat vast lukken!
(Ik zie bij mijn broer/schoonzus hoeveel geluk ze hier uit halen, 2 kleinkinderen 7 en 4 jaar,het leven krijgt weer glans) 

LIEVE MAURICE,

Het is nu 21.15 uur Oudejaarsavond.
Weer een jaar voorbij. Een jaar zonder jou. Niet te geloven. Het gemis is zo groot. Vele tranen vloeien nog altijd in stilte. Niemand die ze ziet. Niemand die het begrijpt.

De dichter Kopland verwoordt onze gedachten en gevoelens voor deze speciale avond in de volgende regels die we aan jou opdragen:


ZIJ DIE WIJ LIEFHEBBEN EN VERLIEZEN,

ZIJN NIET MEER WAAR ZE WAREN,

MAAR BLIJVEN ALTIJD WAAR WIJ ZIJN.


Dag, lieve jongen.
Konden we... 

Lieve Maurice,

Aan het eind van de middag waren we bij jou op de begraafplaats. Je weet hoe we ons altijd voelen. Maar plotseling vielen onze ogen op twee rozen die tussen de andere bloemen stonden.
Aan een roos hing een kaartje met daarop de naam van Yvonne Kistemaker.
We hadden tranen in onze ogen.
Toch weer een leerling van je die van zo ver de moeite neemt om jou te "vereren" met een bezoek en die voor jou een rode roos meebrengt.
Ontzettend lief Maurice. Wat zou je trots op haar geweest zijn dat ze dit voor jou heeft gedaan.
Voor ons is het zeker een enorme steun geweest dit op deze manier te mogen ervaren.

Ook zoveel kaarten gekregen. Zeker ook uit Lochem en omgeving. Echt harverwarmend.

Met de kleine Matthew gaat het goed.
Ook op je graf las ik de kaart met daarop de wens dat je zijn "guardian-angel" wilt zijn. Als je kunt, zul het zeker zijn.

Als je de kleine Matthew "van boven" kunt zien, zul je er vast net zo van genieten als wij. Daar twijfelen we niet aan.

Maar ondanks dit "geluk" missen we je nog altijd.

Dag lieve jongen. 

Lieve Maurice,

Het is op het moment van dit schrijven al 24 uur geweest. Voor mij is de eerste kerstdag voorbij. Het is zoveel anders dan toen jij er nog bij was.Ik zal daar niet weer op ingaan.
Vandaag heel veel bij Francois en Manasicha geweest. Natuurlijk is die kleine een groot wonder en een zonnestraal. Heb er verschillende keren mee op mijn arm gezeten. Natuurlijk ben jij er dan ook bij in mijn gedachten.
Wat zou het toch fijn geweest zijn als jij hem in je grote handen boven je macht had getild. Dat had je zeker gedaan.
Het is echt een klein "opdondertje".
Prachtig mooi zwart haar en zeer ondeugende oogjes.
Ma had al foto's van jou en Frans van jullie geboortes bij zich om te bewijzen dat Matthew echt ook op jullie lijkt. Manasicha was het er roerend mee eens.

Het leven van Francois en Manasicha is natuurlijk volslagen veranderd. Frans is een echte vader hoor. Had dat natuurlijk nooit zo verwacht.
Als je hem van boven kunt zien, zul je het roerend met me eens zijn.
Ik hoop ook dat je als "beschermengel" voor die kleine zult fungeren.
Jij bent onlosmakelijk met ons allen verbonden lieve jongen.

Juist op deze dagen missen we je enorm. Wat zou je lekker "gebunkerd" hebben.
Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat dit de derde kerst is zonder jou.

Waarom...??? 

Lieve Maurice

Wat ben ik blij dat jou lieve broer en schoonzus een zoontje hebben gekregen.
Ik weet zeker lieve Maurice, dat je een hele lieve, geweldige en een goede oom geweest zou zijn.
Ik vind het ook echt leuk ook voor je ouders, ze zijn ( zo te lezen ) erg blije en trotse grootouders, maar ook verdrietig dat je het niet mee maakt.
Je moet wel weten Maurice, je zal bij mij en dat ook bij anderen voor altijd een plekje in mijn hart hebben.
Ik mis je!

Liefs Linda

( kleine blonde Lochemse luchtalarm ) 

Lieve Maurice,

Vandaag weer de 21ste. Weer die speciale dag.
Zoals je al van je fijne collega's hebt vernomen hier, was het afgelopen dinsdag ook een speciale dag.
Je neef Matthew is geboren. Leven en dood in schrille tegenstelling.
Net als Anjo zo fijn heeft geschreven hiervoor, zou jij de geboorte van je oomzegger van de daken geschreeuwd hebben. Daar zijn je moeder en ik wel zeker van.
We zijn natuurlijk dolgelukkige grootouders, dat zul je maar al te goed begrijpen. Dit eerste kleinkind betekent natuurlijk alles voor ons Maurice. Het is toch zo verschrikkelijk jammer dat jij dit niet meer mee hebt mogen maken.Wat zou je een superoom zijn geweest. We zagen net de wens bij Jan. Laten we het daar dan maar op houden lieve jongen. Bescherm die kleine maar als je dat gegeven is.
Als grootouders zijn we gelukkige mensen Maurice.
Maar als ouders voelen wij in onze harten nog dagelijks de pijn door jouw heengaan. Die pijn zal nooit overgaan lieverd.
Op het moment dat ik bezig ben dit stukje te schrijven, krijg ik je grote vriendin uit Borculo weer aan de lijn.
Het is weer de 21 ste en dus verzaakt ze niet, ook al had ik haar pas gesproken.
Ze sprak zo liefdevol over het kerstontbijt dat morgen weer in Lochem op school wordt gehouden.
Dit kerstontbijt associeert zij en een paar anderen, en zeker Jan, altijd nog met jou.
Lief om te horen.

Ook kwam terloops de BHV-oefeningen ter sprake. Anjo had vandaag weer cursus gehad. We hebben nog weer wat herinneringen opgehaald over de oefeningen die ze mee had gemaakt samen met jou.
Je moeder en ik hadden die verhalen al wel eeens gehoord uit jouw mond, maar het deed zo goed om ze nog eens weer te horen. Het was in elk geval wel lachen geblazen met jou. Maar dat wisten we nog wel.
Dat is het ook vooral: die lach die we nu zo missen.

We hopen dat je neefje net als jij in het leven mag staan. Vrolijk en positief. We weten zeker dat Francois zijn zoontje zal vertellen wat voor oom jij was en wat voor broer hij had.

Komende kerstdagen zullen weer anders zijn dan we gewend waren door de nieuwe situatie.
Maar weet dat je altijd in ons hart bent en zult blijven. 

Hee Kippie,
wat gewelding voor Francios en Manasicha, nieuwe taak voor jou, gardian angel, beloofd??? 

Heej oompje!
Geweldig zeg voor je broer, schoonzus en natuurlijk paps en mams en verdere familie.
Wat zou je... inderdaad... Anjo heeft het al prima verwoord.
En missen? Jazeker, in deze hectische tijd van ouderavonden en kerstactiviteiten missen we je nog weer een beetje meer...

KUS 

Anders...

Gisteren belde je vader op dat er een kleinzoon geboren is bij Francois. Zijn naam is Matthew.
Een gek gevoel dat je vanmorgen niet op school rond kon lopen met een foto en met de wildste verhalen over allerle gelijkenissen met jou.En hoe mooi het wel zou zijn...en wat je allemaal zou ondernemen met je nieuwe neef.
Fijn voor Francois en zijn vrouw dat alles goed gegaan is .
Maar tegelijk met de vreugde komt ook weer het gevoel van gemis, bij mij, bij je ouders en ik denk ook bij anderen.
Anders had je..., anders was je... anders...is niet meer. We hebben vele mooie herinneringen en zullen die ooit delen met Matthew.
Een bijna kerstkind met misschien wel een boodschap.
Maar het is toch anders...

Mis je 

Lieve Maurice,

Het zijn weer donkere dagen voor Kerstmis. Zowel letterlijk als figuurlijk voor je moeder en mij.
Natuurlijk zijn er ook lichtpuntjes in de duisternis. Mensen die ons niet vergeten zijn in deze moeilijke tijd. Vrienden van je die ons bezocht hebben en ons een "kerstpakket" hebben gebracht. Vrienden die bloemen op je graf gebracht hebben, kinderen van jouw school uit Lochem die kaartjes sturen naar ons huis, kinderen die mailtjes sturen, een aantal collega's dat nog altijd reageert en natuurlijk het feit dat Manasicha in verwachting is en dat binnenkort de baby zal komen en dat Francois dan vader zal worden.
Wat is het toch jammer dat jij dat jij dit niet meer hebt mee mogen maken.
Ik weet dat ik naar deze lichtpunten moet kijken, maar ik weet ook dat in mijn hart de duisternis altijd zal blijven, omdat een kind niet voor zijn ouders dient te overlijden. Niemand zal mij ooit weer echt vrolijk kunnen maken.
Die tijd ligt achter mij. Iedereen heeft goedbedoelde adviezen. Dat begrijp ik ook wel en zal ze natuurlijk proberen te volgen, maar toch...
Jij stond altijdpositief in het leven. Dat was een genot voor een vader om waar te nemen. Ik weet ook wel dat jij niet wilt dat ik op deze manier spreek, maar ik kan mijn gevoelens toch niet verloochenen Maurice.
Je weet hoe je moeder en ik zich in deze periode voelen.
We zullen proberen de draad van het dagelijks leven op te pakken zo goed als dat gaat.
We zullen Francois en Manasicha steunen waar we kunnen natuurlijk. Dat zou jij zeker ook gedaan hebben.

Op je graf lag een mooi bloemstukje van je vrienden met een kaart eraan met de tekst waarmee ik hier eindig:

Vriendschap is zo heel bijzonder.
Vriendschap daar verstaan we onder:'
samen praten, samen luisteren,
samen lachen, samen fluisteren.
Elkaar steunen bij verdriet
Met een bos vergeet-mij-niet
Opgaan in elkaars geluk
Dat is vriendschap uit een stuk.

Als laatste eindig ik met jou een enorme KNUFFEL te geven van je moeder.
Je weet zelf hoeveel zij van je gehouden heeft en dat de liefde voor jou bij haar altijd zal blijven. 

Een tijdje geleden dat ik geschreven heb. Er is ondertussen veel gebeurd en ik had even tijd nodig om dit te verwerken.
Juist in deze tijd mis ik je heel erg.Ik mis je steun, je lach en je optimisme.
Deze week heb ik moeite om mijn filosofie "leef je dag alsof het je laatste is" vol te houden. Geveld door
emotie en griep, mis ik je brede schouders om tegen aan te kruipen en even te schuilen. Gewoon net als toen...
kus Anjo 

Lieve Maurice,
Dinsdag weer veel aan je gedacht de 21e, kon van de week niet terug schrijven heb deze hele week in bed gelegen ik had keelontsteking niet zo fijn maar het is nu gelukkig al een stuk beter. Zou zo graag willen weten hoe het nu met je gaat, het zal vast wel goed gaan. En wat je allemaal doet. Lieve Maurice ik mis je nog steeds en zal altijd aan je blijven denken.

Liefs Melanie 

Kon ik maar even weer met je praten... 

Maurice

Door de verhalen op deze site, vooral die van je vader ben ik er wel achter gekomen dat je een bijzonder mens bent.
Ik heb je niet persoonlijk gekend maar ben er wel achter gekomen dat je een goed karakter hebt met veel humor.
Ik zal binnenkort je vader en moeder eens gaan bezoeken want ik weet precies wat zij door moet staan en dat het gemis naar jou steeds heftiger word 

Ook vandaag, niet uit m'n gedachten! 

Lieve Maurice,

Het is al een beetje traditie geworden dat ik elke 21ste van de maand iets op deze site schrijf.
Zal het vandaag zeker doen, omdat het toch een beetje een bijzondere datum is. Het is namelijk precies twee jaar en zes maanden geleden. Makkerlijker gezegd: 2 1/2 jaar. Mooi getal om te onthouden.
Het is en blijft voor mij als de dag van gisteren.
"Ze" zeggen zo vaak dat de pijn zal slijten, maar ik merk er niets van. Komt natuurlijk ook , omdat er geen tijdsduur bij wordt genoemd.
Elke dag voel ik de pijn in mijn hart door jouw gemis. Gevoelens die ik niet onder woorden kan brengen, bekruipen mij.Iedere dag weer.
Vraag me nog altijd af: "Waarom jij? " Die vraag zal ik me levenslang blijven stellen. Weet ook wel dat ik daar nooit een antwoord op zal krijgen en juist daardoor zal ik deze vraag steeds blijven stellen.
Je weet net als zoveel andere mensen, dat ik een expert ben in het stellen van vragen. Misschien wel eens tot vervelends toe.
Maar deze "waaromvraag" zal ik mijzelf levenslang stellen. Het zal me innerlijk altijd "bezig houden".
Je moeder en ik missen je op een niet te beschrijven manier.
Ik weet ook wel dat jij de laatste zou zijn die zou willen dat wij verdriet hebben, maar je bent echt onmisbaar voor ons.
Waarom, waarom, waarom,...??? 

MON AMOUR,

JE T'AIME,
CHAQUE MINUTE DE LA NUIT ET DU JOUR,
CHAQUE HEURE DE LA NUIT ET DU JOUR,
C'EST POUR TOUJOURS,
JE T'AIME
MON AMOUR. 

Lieve maurice,

Vandaag is Manasicha jarig. Zij is de hele dag bij ons geweest en hebben haar verjaardag op gepaste wijze gevierd. Gewoon met zijn vieren in dit geval. Je vriendin Marjan heeft aan haar verjaardag gedacht en bracht een mooi cadeau voor haar op het moment dat wij bij jou waren.Het is echt super zoals Marjan nog altijd aan ons denkt. Ook Rik was vorige zondag nog bij ons op bezoek. Wat had je toch een stel fijne vrienden Maurice.
Manasicha groeit nu goed. Wat is het toch jammer dat jij dit niet meer mee kunt maken. Wat zou je een "super-oom" geweest zijn en zeer zeker een suikeroom. Daar ben ik zeker van.
Heb veel aan je gedacht vandaag. Had ontzettende hoofdpijn vanmorgen toen ik opstond. Denk dan vaak aan vroeger toen ik dat ook had. Hoop toch niet dat de geschiedenis zich herhaalt.
Denk nog zo vaak aan de periode dat ik in het ziekenhuis in Zwolle lag met een hernia.
Wat kwam je toen voor me op om mijn belangen te behartigen. Hoef daarover niet in detail te treden, maar denk er zo vaak aan als mij lichamelijk iets mankeert. Je begrijpt vast wat ik bedoel. Ons leven is en blijft zo onwezenlijk zonder jou lieve jongen.
Ik wou dat ik deze gevoelens eens duidelijk kon maken aan andere mensen, maar dat gaat niet. Het is iets binnen in me dat voortdurend knaagt.
Nou lieve jongen, het is weer bedtijd.
Zal proberen te slapen. Weet dat je altijd bij me bent. 

nog steeds...
zijn er momenten waarop we aan je denken
aan je ouders
je broer en z'n vrouw
aan iedereen die je mist.

Vandaag was weer een moment waarop me duidelijk werd hoe een indruk jij gemaakt hetbt op velen.
In een 2e klas zagen leerlingen van me op m'n multomap een piepklein fotootje van jou en meteen kwamen de verhalen over hun oudere broers en zussen... die nog vaak aan je denken, nog verdrietig zijn soms, over je vertellen.
Je foto is in vele slaap-/studeerkamers terug te vinden.
Veel van de huidige nieuwe leerlingen zullen ook weten wie meneer Kip is.
Prachtig toch?

Kus