Gerrie Knetemann

1 jaar geleden rond deze tijd was u er nog gewoon. Terwijl ik 's avonds het nieuws keek, hoorde ik dat u overleden was, en ik was net zo van slag als van het andere verschrikkelijke nieuws van die dag. Ik wil de familie en alle vrienden heel veel sterkte wensen vandaag. Dag lieve meneer Knetemann, ik zal u nooit vergeten 

Ik wil de familie vandaag heel veel sterkte wensen. Heel jammer dat deze kleurrijke Gerrie zo vroeg afscheid moest nemen. 

Vandaag is het alweer 1 jaar geleden dat jij het aardse hebt verlaten!
Alle media loopt over van nieuws over Theo van gogh maar er zullen zeker mensen zijn die jou vandaag zeker ook zullen gedenken!
Zoals ik,Ieder op zijn eigen manier. 

Gerrie,

Het is alweer bijna een jaar geleden dat je ons ontviel.

Tijdens het WK heb ik veel aan je gedacht en je nog veel meer gemist.

Maar vergeten doen we je nooit!! 

Is inderdaad een mooi boek geworden.
Ik mocht aanwezig zijn bij het aanbieden van het eerste boek aan Gré.

Op 14 december 2005 komt er een nieuw boek uit over de Kneet:

De Kneetstory, de dood en de gladiolen van een Amsterdamse professional.
(Inclusief unieke CD met de beste Kneetstories uit NOS Radio Tour de France 1977-1984)

Samenstelling boek: Hans Prakke (oud-wielerverslaggever)
Samenstelling CD: Rence Stevens (Ik dus)

De gehele opbrengst van het boek komen ten goede aan het Kinder Kanker Fonds, waarvan Gerrie Knetemann ambassadeur was. 

Wat een prachtig boek is "Entertainer op twee wielen" geworden. Met zoveel warmte en zoveel liefde is er over deze prachtige vent geschreven. Afgelopen zomervakantie heb ik 's morgens in de hangmat in het boek zitten lezen, om 's middags met extra veel moraal de Zuid-Franse beklimminkjes aan te vallen. Waar het zewaar werd moest ik steeds denken: "Niet zeuren, De Kneet zou er hier nog een schepje bovenop doen".
Complimenten aan de schrijvers, Gré en Roxanne en het kippevel voorwoord van Peter Winnen.
Douwe 

Het programma over de Kneet deed mij met een schok realiseren dathij er al bijna een jaar niet meer is. Herinneringen kwamen bij me op toen ik als 18 jarige in mijn ti-raleigh fiets en outfit door het limburgse land scheurde, gewoon als recreant. "Hup Kneet"werd er wel eens geroepen. En inderdaad met mijn vliegeniersbril, zelfde bouw en houding op de fiets leek ik wel wat op Gerrie. Ik was er zelfs trots op.Gerrie was net als ik een gevoelsmens. Emotioneel als mens en als sporter. Als sporter was hij een absoluut voorbeeld voor mij, alhoewel ik uiteindelijk zaalsporter werd. Toen hij na zijn wonderbaarlijk herstel de Amstel Gold race won, het WK ,en toen hij met Joop in Parijs samen over de streep ging heb ik de nodige tranen weggepinkt.Gerrie was als sporter en als mens puur natuurlijk. Zo zie je ze nog maar zelden meer. Ik wens de familie nog lang fijne herinneringen aan hem. 

Er was een progamma op tv over jou...je was een geliefd persoon en een top-sporter.En niemand zal jou ooit kunnen vergeten.De top-sporter met 'gevoel'rip 

Het is alsof je er nog steeds bent.rip 

Ik mis je elke dag!
En het wielrennen boeit me totaal ook niet meer zonder jou!!
De mooie tijden van weleer komen niet meer terug!
Ooit zal ik je weerzien dat weet ik,dat voel ik, en dat hoop ik
Waar je ook bent ! Waak over degene die je liefhad. 

Alweer bijna een jaar geleden
wat gaat de tijd toch snel
snel ben jij van ons weg"gereden"
Maar in onze harten blijf je wel!!!
Dikke knuffel!!! 

rust in vrede kneetje 

Gerie Knetemann was mijn held uit vervlogen kinderjaren. Als knaap van 9 zag ik hem het criterium in Rotterdam rijden. Ik zag hem niet winnen; ik was te klein en werd verdrongen bij de finish. Wél kon ik door de speaker horen van zijn spectaculaire ontsnapping en zijn winst. Trots dat mijn held had gewonnen maar verdrietig dat ik hem niet kon zien liep ik wat verloren in de massa rond toen Gerrie Knetemann, larger then life, gutsend van het zweet in een strak glimmend Raleighpak recht voor mijn neus langs reed. Ik kon hem zo aanraken maar stond als aan de grond genageld met open mond naar mijn held te kijken. Dichterbij kwam hij nooit meer. Voor hem was ik natuurlijk een knulletje in de massa. Ík kan me 25 jaar na dato de dag, de sfeer en de man, De Kneet, nog glashelder voor de geest halen. Kon ik hem nog maar eens bedanken daarvoor. 

Ook ik denk, nu de tour weer wordt verreden, de laatste dagen weer regelmatig terug aan de Kneet, onze Kneet. Want zo zag ik hem. Hij kwam elk jaar tijdens de tour wel weer langs, op radio en tv.
De Kneet was voor mij een van de meest symphatieke bekende Nederlanders die ik ooit heb "gekend". Een man naar mijn hart. Ik heb me nog niet zo lang geleden nog weer druk gemaakt over die aandacht voor Theo van Gogh. Ook bijzonder triest natuurlijk. Maar de dood van Gerrie deed mij persoonlijk veel meer pijn. En de aandacht die hij verdiende en had moeten krijgen kreeg hij helaas niet of maar amper.
Ik zeg dit zelden of nooit met mensen die ik niet echt goed ken maar nu doe ik het wel. Ik mis Gerrie oprecht en denk nog regelmatig aan hem, zowel tijdens de tour als de rest van het jaar. Plezierige herinneringen, dat zijn het gelukkig dan weer wel.
Soms is het leven hard en zo oneerlijk. We weten dat we allemaal een keer gaan. Alleen had het voor Gerrie nog wel heel wat jaartje mogen duren.

Arie 

Een tour kijken, en te weten dat de Kneet er niet meer eens. Wielrennen is voor mij verbonden met deze lieve en leuke man. 

Tour 2005... en we missen de onnavolgbare Kneet elke dag weer! We denken ook aan zijn familie en vrienden. 

Gerrie,nu de Tour de France weer in volle gang is moet ik vaak aan je denken,ik heb je in de jaren 80 vaak zien koersen en heb veel om je gelachen en je bewonderd vooral.Man..wat missen we je toch..hoe moet het voor je vrouw en kinderen wel niet zijn..ik hoop dat ze veel steun aan elkaar hebben en de kracht vinden zonder jou door te gaan 

De tour van nu is koel en berekend. Waar is de humor van de Kneet...? Ik mis hem... 

gerrie,zal je vanaf morgen uit de hemel naar de tour kijken 

Gerrie, jij bent nog steeds de beste!